Gedurende het hele leven zijn er gewoon gelukkige verjaardagen, die van de kindertijd, zolang dit gepaard gaat met wat licht. Dan komen er andere die je meer bedachtzaamheid geven, sommige waarin je terugkeert naar dat geluk en andere waarin je vergeet dat je jarig bent.
Volgens dit boek gelukkige dagen, de Tijdelijke afbeelding voor Mara Torres. is de cyclus die de psychische overgangen markeert iets bijna wiskundig, vastgesteld op vijf jaar, een half decennium. Een zeer interessante theorie om een plot over de evolutie van identiteit te weven. Berichten om referentiepunten vast te stellen tijdens onze reis door deze wereld, wat deze roman tot stand brengt, lijkt mij een buitengewoon idee.
Om deze fictieve theorie te ontwikkelen kruipen we in de huid van Miguel die, na een telefoontje van zijn vriend Claudia, dat retrospectieve pad bewandelt. Zo ontdekken we hoe veranderlijk onze identiteit is, de tegenstrijdigheid die uiteindelijk onze stappen stuurt.
Wat we waren, en vooral wat Miguel was, is iets dat nooit meer zal gebeuren. En het belangrijkste is om te ontdekken welke verjaardag hij het liefste overwoog als hij het meest trouw de dictaten van zijn hart opvolgde.
Gelukkige dagen kunnen plaatsvinden na de kindertijd (eigen waardering), maar ze zullen altijd gevonden worden op die momenten waarop we reageren en handelen op een manier die meer in overeenstemming is met de traagheid van onze ziel. Miguel is een weerspiegeling van een leven dat voor ons allemaal gemakkelijk herkenbaar is: vriendschappen die als eeuwig werden beschouwd, studententijd, de ontdekking van zoveel dingen, frustraties en overwinnen... zoveel dingen.
Uiteindelijk is het belangrijkste, zoals ze zeggen, om het te vertellen. En Mara Torres doet het wonderwel.
Je kunt het boek kopen Gelukkige dagen, de nieuwe roman van Mara Torres, hier: