Sofía's bijzondere levensverhaal is verweven in die vreemde limbo die is ontstaan tussen een verstikkend moederschap en een verborgen behoefte aan autonomie.
Want Sofia is op vijfentwintigjarige leeftijd erg jong, te jong om zich te wijden aan de zorg voor haar moeder Rose.
De aandoening van haar moeder is onbepaald genoeg om te bedenken dat het misschien niet zo is, of dat het misschien niet zo erg is ... Een ziekte die haar tot het einde van haar leven met haar dochter verbindt, zoals een veroordeling voor de schuld van de vorige fokken.
Omdat de vader er al lang niet meer is, en hoewel Sofía overweegt hem te zoeken tijdens dit verhaal, zal de schaduw die de deken zal altijd van weinig nut zijn, met een zekere zweem van wanhoop.
Het punt is dat ze samen, moeder en dochter, van Engeland naar Almería reizen, waar ze een soort genezing hopen te vinden in een referentiekliniek voor patiënten die uitgezet zijn door de traditionele geneeskunde.
Almería strekt zich uit als een complete woestijn, zoals het leven van Sofía zelf, een antropoloog met een diploma maar niet in staat om een baan en een leven te vinden. Maar Almeria heeft ook zijn strand, met uitzicht op de Alboránzee, waar ooit zoveel avonturiers reisden op zoek naar nieuwe werelden.
En op die inspirerende stranden maakt Sofía gebruik van haar vrije tijd om de rest van haar ziel te verspreiden. Tot hij Ingrid ontmoet, een Duitse inwoner, en ook een badmeester die allerlei scheepswrakken wil helpen.
De nieuwe personages die Sofia's leven binnenkomen, vermijden ongetwijfeld hun eigen totale schipbreuk, of verschijnen op zijn minst als redders voor haar meest intieme plot. Een nederlaag is minder het geval wanneer Sofía zich overgeeft aan de vreemdste seks, als wraak voor al haar tijd doorgebracht onder de last van moederlijke ziekte en de voogdij van haar domeinen met het ranzige aroma van een matriarchaal rijk.
Maar natuurlijk kan het contrast altijd interne conflicten veroorzaken en het paar ons als lezers en ontdekkers van de onbalans die uiteindelijk Sofía's vitale evenwicht verandert, in de war brengen.
De metafoor van de hete wateren waar kwallen in overvloed op zoek zijn naar trillend en warm vlees om zich aan vast te klampen... geïmproviseerde seks als een vorm van strijd tegen de onmogelijkheid van jeugd en leven. De zon van Almeria, soms generator van licht en schaduw, overbelichte beelden, maar altijd intens ...
Je kunt de roman nu kopen Warme melk, het nieuwe boek van Deborah Levi, hier: