Wanneer David Grossman ons waarschuwt dat het leven met hem speelt, kunnen we ervan uitgaan dat we aan het eind van dit boek ook ontdekken hoe het leven met ons speelt.
Omdat Grossman vertelt (al is het in dit geval in de mond van de kleine Guili), vanuit dat interne forum dat leeft tussen het viscerale en het spirituele; met de vreemde mengeling van aroma's van de meest alledaagse met de meest transcendentale, in een essentieel en algemeen vruchtwater van onze sociale habitat.
En daar gaat het om als we op zoek zijn naar een intense verteller, een van de grote kroniekschrijvers die getuigen van de tijden waarin we hebben geleefd. In Grossman zoeken we naar antwoorden of op zijn minst strakke omleidingen die de waarheden uiteindelijk vernauwen tot ze bloeden.
Het punt is om het met gratie te doen, alles in een verhaal contextualiserend. En deze keer betreden we de kern van een veelvlakkige familie, met de hoofdrolspelers op hun specifieke hoekpunten om een onregelmatige figuur samen te stellen, onevenwichtig door het geleefde en de stille, door het verre verleden in Joegoslavië dat was als een perfecte cyclogenese waar ze zich concentreerden over de voorlaatste orkanen van een Europa dat altijd samenzweert om zichzelf te vernietigen.
Guili weet misschien niet alles wat hij ons vertelt over de familiereünie onder leiding van zijn moeder, Nina, die hij nauwelijks ziet. En toch kunnen we alles uit zijn verhaal ontcijferen. Omdat Guili uiteindelijk schrijft wat de monden van de hoofdrolspelers zwijgen.
Synopsis: “Tuvya Bruk was mijn grootvader. Vera is mijn oma. Rafael, Rafi, Erre, is, zoals bekend, mijn vader, en Nina... Nina is er niet. Hij is er niet, Nina. Maar dat was altijd zijn zeer exclusieve bijdrage aan de familie", merkt Guili op, de verteller van Het leven speelt met mij, in zijn notitieboekje.
Maar ter gelegenheid van Vera's XNUMXe verjaardagsfeest keert Nina terug: ze heeft drie vliegtuigen genomen die haar van het Noordpoolgebied naar de kibboets hebben gebracht om haar moeder, haar dochter Guili en de intacte verering van Rafi te ontmoeten, de man die, tot zijn grote spijt, zijn benen trillen nog steeds in zijn aanwezigheid.
Deze keer gaat Nina niet weglopen: ze wil dat haar moeder haar eindelijk vertelt wat er in het "eerste deel" van haar leven in Joegoslavië is gebeurd. Vera was toen een jonge Kroatische Jood die hopeloos verliefd was op de zoon van landloze Servische boeren, Milosh, die gevangen zat op beschuldiging van stalinistische spion. Waarom werd Vera op zesjarige leeftijd gedeporteerd naar het heropvoedingskamp op het eiland Goli Otok en moest ze alleen achterblijven?
Je kunt nu de roman "Het leven speelt met mij", het boek van David Grossman, hier kopen: