Ik heb onlangs de roman beoordeeld God woont niet in Havanadoor Yasmina Khadra. Vandaag breng ik naar deze ruimte een boek dat bepaalde analogieën vertoont met het boek waarnaar al is verwezen, althans in termen van het subjectieve prisma van het scenario. Leonard Padura het biedt ons ook een andere kijk op de Cubaanse hoofdstad. Via zijn personage Mario Conde (elke gelijkenis met de Spaanse realiteit is puur toeval), reizen we door Havana in schaduwen te midden van zoveel Caribisch licht.
De achtergronden van de verhalen lopen echter sterk uiteen. In dit geval bewegen we ons in een plot van zwart genre, met dat natuurlijke contrast van de paradijselijke locatie. En toch beweegt het hele verhaal zich buitengewoon goed tussen de Cubaanse zoon en de kantines. In elke stad is er altijd een onderwereld die beweegt tussen de diepste versnellingen van de stad zelf.
Mario Conde zal door die onderwereld trekken, op zoek naar een gestolen middeleeuws kunstwerk. Maar de gebeurtenissen razen synesthetisch om hem heen...
Terwijl we proberen te ontdekken wat er gebeurt rond die gestolen zwarte maagd, introduceren we ons in de gebeurtenissen van de grootte zelf. Hoe is het van Spanje naar Cuba gekomen? Tussen het zwarte weefsel opent zich een interessant avonturenverhaal met de historische toets van de Spaanse Burgeroorlog, van de ballingen en van lang geleden, van zoveel jaren, eeuwen, waarin het snijwerk door allerlei omstandigheden ging …
Dus, bij het lezen van dit boek, genieten we dubbel van die vertakkingen die verbonden zijn met meesterschap, alsof het heden en het verleden de huidige en vroegere reflecties zijn van dezelfde wereld, beschouwd vanuit haar inerte bestaan door de zwarte maagd.
Je kunt de roman nu kopen De transparantie van tijd, het nieuwe boek van Leonardo Padura, hier: