Een zeer nauwkeurige definitie om onze diepste waarheid te beschrijven. De blootgestelde natuur zou zoiets zijn als het draaien van onze huid om het interne forum van iedereen bloot te leggen met de motivaties en overtuigingen die de smeltkroes van de wil vormen. Een intentie die echter wordt bevestigd als een van de grootste mysteries: wat we werkelijk zijn.
De wil van de hoofdpersoon van deze roman is om levens te redden die grenzen overschrijden, als lyrische metaforen van zoveel hoopvolle transits in de onzekere toekomst.
In zijn kleine bestaan, verder gereduceerd door het ruige landschap waarin het zich bevindt de auteur, onze protagonist bezet de vrije tijd die deze specifieke Sherpa-activiteit naar bevrijding biedt, in beeldhouwkunst.
Zijn laatste opdracht is het herstel van een Christus. Terwijl hij zijn handen bezighoudt met de herziening van die representatie tussen het menselijke en het goddelijke (een metafoor van metaforen van de man die op het punt staat zijn laatste meest transcendentale pad te naderen), verdiept de roman zich met een lyriek die over het proza vliegt en dat bereikt. intern forum waar instinct en geloof naast elkaar bestaan; waar de noodzaak om in leven te blijven wordt gecompenseerd door erop te vertrouwen dat er later meer leven zal zijn, van een ander type, geassocieerd met de ziel die geacht wordt overeen te komen met ons als erfgenamen van het christelijke offer.
Onze blootgestelde natuur is die tegenstrijdigheid, het is dat geheim dat nooit onthuld kan worden. Seks als het hoogste en op zijn beurt het meest verworpen. Als een Christus zijn geslacht moet laten zien, kan dat een dilemma zijn voor de kunstenaar die wordt beïnvloed door moraliteit ...
De wandelaars blijven aankomen, zich niet bewust van de fundamentele toewijding van hun verlosser, hoopvol in nieuwe werelden buiten de grenzen, zoals nieuwe Christussen die zich overgeven aan de voorzienigheid.
Geloof en het wereldse. Het leven in een wereld die door zichzelf wordt beperkt en is ingesloten in grenzen voor meer inri (bedoelde woordspeling). Instinctieve overleving en historische hoop in het transcendentale. Religie als voetstuk om het beste in onszelf naar boven te halen en tegelijkertijd ons geweten te kloppen. De heiden als wat we in wezen waren.
Roman maakte tegelijkertijd poëzie en filosofie. Een literaire stijl die soms tussen dicht en licht lijkt op Javier Carrasco in zijn buiten roman.
Je kunt de roman nu kopen De blootgestelde natuur, het nieuwe boek van Erri De Luca, hier: