De volgelingen van de grote Japanse schrijver Haruki Murakami We benaderen elke nieuwe publicatie van deze auteur met het unieke verlangen van een nieuwe leestherapie, een sessie van verhalende hypnose die in onze tijd praktisch noodzakelijk is.
De komst van de lange roman De dood van de commandant het wordt een leesbalsem om de vrije tijd van het lezen te begeleiden en om te zetten in een benadering van karakters die van binnenuit worden ontdaan, voyeurisme van de ziel voor lezers die elk sensueel concept van het leven moeten ontdekken.
Murakami confronteert ons met de wereldse afgronden, met de kleine leegten van het zelf, met een ijzige eenzaamheid in de onmetelijkheid van een wereld die weigert te stoppen voor niets. En alleen Murakami biedt op een rij zijn placebo van hoop, waardoor hij uiteindelijk de schaal van de door het leven gemaakte literatuur in evenwicht brengt.
Subjectieve omzwervingen terzijde, in boek 1 van De dood van de commandant we vinden een roman die volgend jaar een vervolg nodig heeft, het voltooien van het componeren in boek 2 van een puzzel alleen op het hoogtepunt van Murakami en dat, nu, tot waanzin verontrustend zal worden in afwachting van de definitieve oplossing.
Bij deze gelegenheid wordt kunst een noodzakelijk argument om de atavistische behoefte aan expressie van de mens vanuit artistiek oogpunt aan te pakken. Het is duidelijk dat de omstandigheden van de roman beperkt zijn tot een actuele tijd in een labyrintische plot met evocaties van Dorian Gray en dat schilderij vergeten op zolder...
Want juist dat is de ontdekking van canvas getiteld De dood van de commandant, die een startpunt markeert voor de mutatie van de protagonist, in wiens wereld symbolen worden waargenomen die bij dat werk horen en die uiteindelijk een magische opeenvolging van de werkelijkheid opleveren, misschien in een eenvoudige subjectieve indruk of misschien als een nieuw lot dat is getraceerd sinds de toevallige ontdekking .
Het meest interessante aan de roman is hoe de wereld van een protagonist die uiteenvalt na de som van mislukkingen, een meer surrealistische sfeer aanneemt in een vreemde verbinding tussen een schilder van het schilderij dat er nooit zal zijn, de hoofdpersoon en een buurman van het huis waarin de hoofdpersoon zich heeft teruggetrokken uit de wereld. Een boeiende driehoek van personages die al onze aandacht opeisen en weten te vestigen.
In een plot dat openstaat voor de verschillende interpretaties en de dubbele en driedubbele lezingen, worden we geconfronteerd met de betekenis van kunst. De noodzakelijke dubbele en gepolariseerde bedoeling van elke artistieke interpretatie: van het vooruitzicht van een realiteit die niet alleen beperkt is tot de zintuigen, tot de introspectie van de redenen die onze zintuigen ertoe kunnen brengen de geschapen wereld "naar ons beeld en onze gelijkenis" te weerspiegelen. Ja, pure grootheidswaanzin, als goden van onze eenzaamheid en onze beslissingen.
Je kunt nu de roman The Death of the Commander, het begin van Haruki Murakami's meest ambitieuze project, hier kopen: