Literatuur volgt soms niet te ontcijferen paden. Misschien is het een zoektocht naar ontlabeling van de kant van de huidige auteur, of een verlangen om nieuwe talen te verkennen in een wereld waarin elke term afgezaagd, versleten en gemanipuleerd lijkt in de richting van post-waarheid...
En dat is de bedoeling van de jonge schrijfster Helen Phillips in haar verontrustende, dromerige, gekmakende en uiteindelijk vreselijk heldere verhaal.
Wanneer we Josephine ontdekken, kunnen we niet anticiperen op wat er daarna zal gebeuren. En dat is een van de meest bevredigende aspecten van deze nieuwe narratieve intentie. Het gaat over naar de film gaan zonder echt te weten waar de film over gaat, over het durven kopen van een boek zonder de synopsis te lezen, gewoon omdat de cover je aanspreekt, of omdat je voelt dat je iets anders gaat vinden.
En Helen Phillips is anders, haar manier van schrijven en de achtergrond die uit deze roman van haar naar voren komt is anders.
Josephine accepteert een nieuwe baan met het enthousiasme van iemand die eindelijk de wanhopige keten van langdurig zonder baan doorbreekt. Dat je optreden plaatsvindt in een soort cel waar je alleen maar een repetitieve wiskundige taak hoeft uit te voeren waarmee je een onverzadigbare Database moet voeden, is niet het meest lonend, maar het is wat het is. Tussen die vier muren zonder ventilatie, zonder natuurlijk licht, met het constante gezang van het ventilatiesysteem en een groeiend gevoel van vervreemding tegenover Josephine's transformatie tot een soort menselijk algoritme, zonder ziel, dat informatie verwerkt zonder duidelijke betekenis.
een bepaald punt Orwelliaans regeert het verhaal, op persoonlijk vlak alleen nog sinister, schrijnend in de huid van de hoofdpersoon die ziet hoe haar realiteit uiteenvalt als haar man verdwijnt terwijl ze het gevoel heeft niet te kunnen ontsnappen uit die vreemde baan. Achter de cijfers, achter de datamining wil Josephine iets anders weten dat haar betekenis geeft, zoals een half afgemaakte sudoku waarin haar einde een definitief algoritme kan blijken te zijn over het leven, het bestaan, de macht, de politiek, de ultieme realiteit…
Een verhaal vol griezelige symbolen vol nuances, waarin iedereen diepe betekenissen over onze eigen natuur kan interpreteren binnen een beschaving die, ondanks haar historische intentie om te weten, schipbreuk lijdt naarmate ze het hoogste kennisniveau nadert.
Je kunt de roman nu kopen De mooie bureaucraat, het verrassende nieuwe boek van Helen Phillips, hier: