Zeer recent verwees hij naar een ander boek over de veronderstelde laatste uren van een personage dat met een terminale ziekte wordt geconfronteerd. Het was over de rest van zijn dagendoor Jean-Paul Didierlaurent. Het is de moeite waard het te vermelden om dit nieuwe boek te presenteren als hetzelfde concept dat op een antagonistische manier wordt verteld.
El boek De Schopenhauer-kuur het stelt ons ook voor aan hoofdrolspeler Julius Hertzfeld als een zestigjarige man die plotseling wordt besprongen door Magere Hein en hem waarschuwt voor zijn korte termijn op het podium. In het eerste genoemde boek opent het perspectief van het personage dicht bij zijn dood onze geest voor een reis die vitaler is dan ooit, met een vleugje humor en een voorproefje van een gelukkig afscheid temidden van nostalgie.
In dit tweede geval ontdekken we vanuit dat naïeve perspectief niets over hoe positief het kan zijn om een glimp op te vangen van de dag van je overlijden. Integendeel, Julius duikt met zijn getelde deadline in zijn geheugen, in zijn gevallen uitgevoerd als psychotherapeut. En hij komt de Philip-zaak tegen, een speciale man die zich bij zijn therapieën heeft aangesloten en bij wie hij nooit resultaat heeft geboekt.
Philip's mislukte zaak, of in ieder geval slecht afgesloten, lijkt nu essentieel om zijn taak in deze wereld te volbrengen. In theorie heeft hij nog maar één jaar te leven en de beste uitweg is om de cirkel van zijn succesvolle optreden als therapeut voor zoveel patiënten te sluiten.
Philip overtuigd om zich aan te sluiten bij een van Julius 'laatste therapiegroepen, wordt zijn getuigenis een bron van inzicht en inzichttherapie voor de rest van de deelnemers, ook Julius. De ideologie van Arthur Schopenhauer, waaruit Philip zijn genezing wist te halen, geeft iedereen het idee van authentieke wil, van de diepste motieven die je kunnen helpen, als je eenmaal diep genoeg graaft in de schoppen aarde waarop we ons diepste ego verstoppen authentiek.
Soms lijkt het alsof het fatalisme van Schopenhauer, het patina van het pessimisme waarmee de geschiedenis hem bedekte, uiteindelijk niets anders is dan de vrucht van de misverstanden van zijn lezers en geleerden. Pessimisme komt voort uit de ogen van de lezer, degene die luistert of degene die voelt. Afgezien van de eerste vooropgezette ideeën, terwijl de leden van de groep zich met een schone lei in deze introspectie verdiepen, ontdekken velen van hen uiteindelijk hun ware wil, die hen kan leiden naar hun meest natuurlijke doel, zelfrealisatie.
Julius zal leren, in wat misschien zijn laatste seizoen van therapieën is, dat het grootste geluk is jezelf toe te staan te blijven leren, tot je laatste dag.
Je kunt de roman nu kopen De Schopenhauer-kuurhet grote boek van Irvin D Yalom, hier: