Laten we beginnen bij de achtergrond van deze roman. En het feit is dat de gekwelde personages zich altijd afstemmen op dat deel van de lezer dat hen verbindt met hun eigen verleden; met de fouten of trauma's die in meer of mindere mate het lot van het bestaan intens lijken te markeren. Boven goede beslissingen en succesvolle gevolgen.
Uiteindelijk blijft alles beperkt tot het gevoel van de dwingende, van de enige mogelijkheid om beslissingen te nemen. Iets dat uiteindelijk dat existentiële gewicht van beperkte tijd genereert.
Het klinkt misschien te gewichtig om te praten over de prequel van de triomfantelijke Baztán-saga de Dolores Redondo, dat werk dat diende om het zwarte genre zo mogelijk met grotere intensiteit te populariseren in Spanje.
Maar het is dat het personage van Amaia Salazar persoonlijk zoveel losse eindjes heeft achtergelaten, zoveel sap over zijn jeugd en jeugd bezaaid met de meest ontwrichtende gebeurtenissen in het existentiële, dat een terugkeer naar de sage vanaf de oorsprong zonder twijfel naar al die dreigende schaduwen om de briljante inspecteur.
We zijn gevestigd in 2005 en herkennen al snel Aloisius Dupree, een onderzoeker met wie Amaia af en toe contact had in de eerste trilogie. Hij is verantwoordelijk voor het leiden van een bijeenkomst van politiediensten van over de hele wereld onder de paraplu van de FBI in de stad Quantico, waar de opleidingsafdeling van deze Amerikaanse instantie is gevestigd.
Amaia valt enorm op tijdens de instructie en wordt betrokken bij het onderzoek van een echte casus. Zijn bijzondere connectie met de modus operandi van criminele geesten (die we al konden raden in de trilogie) komt hier opnieuw tot uiting.
Maar haar inleidende professionele reis die haar volledig onderdompelt in het geval van de crimineel die bekend staat als "de componist" (om de meest gruwelijke redenen die we ons kunnen voorstellen) wordt op zijn kop gezet wanneer een dwingende behoefte haar van haar originele Elizondo eist.
Maar Amaia is al ingescheept (nooit beter gezegd voor een New Orleans dat praktisch onder water is gezonken na de passage van die orkaan Katrina), en laat haar meest persoonlijke realiteit geparkeerd, opgeschort, gestopt. De figuur van haar vader beweegt haar tussen tegenstrijdige gevoelens van verslagenheid en resterende liefde. Omdat hij het was, Juan Salazar, die niet wist hoe hij haar moest redden van haar diepste angsten die tot op de dag van vandaag hebben geduurd.
Hoewel het waar is dat Amaia en haar trauma's een onoverkomelijke bestemming hebben, weet ik het niet. En dat verbindt haar vooral met Dupree, haar hoofd onderzoek in de Verenigde Staten. Want ook hij is door hun specifieke hel gegaan, zo mogelijk nog gruwelijker, op de Amerikaanse manier waar alles altijd groter lijkt.
De plot vordert met verschillende open fronten, van het nu afgelegen Elizondo tot een spookachtige stad als New Orleans, donker en verstikkend tussen het totale sinistere van Katrina en zijn esoterische erfgoed.
Want buiten de moordenaar die de bijnaam heeft gekregen als de componist, lijkt de hecatombe van de orkaan alles te verwijderen totdat hij het gekruiste bestaan van Amaia en Dupree bereikt. Zonder dat de componist echt wordt beschouwd als een bijrol, duiken nieuwe problemen uit het verleden op uit het stijgende water, zoals nachtmerries die de grote orkaan heeft moeten herstellen om de lezer los te maken in een constante verandering van hectische scenario's.
Het verhaal van de mens is het verhaal van zijn angsten waar ook ter wereld, verzekert Dupree hem in sommige van de scènes in deze roman, en bevestigt het precies op het moment waarop de plot Elizondo en New Orleans gelijkstelt.
Schaduwkarakters, hekserij, voodoo, natuurrampen. Een verhalend voorstel dat verder gaat onder de symfonie van een sinistere viool die in staat is om zoveel hangende problemen op te roepen aan beide kanten van de Atlantische Oceaan. De extase van de misdaadroman doemt op als een horizon die je ervan weerhoudt te stoppen met lezen.
Een totale noir-roman, met zelfs flitsen van angst die ons nog dichter bij dat geweldige personage brengen dat al Amaia Salazar is. Ze is nu pas 25 jaar oud maar ze trekt nu al die vastberadenheid van de inspecteur die ze zal worden. Behalve dat de schaduw die wordt gegenereerd vanuit de diepe wouden van haar hart, als een tellurische kracht die haar met Baztán verbindt, dezelfde koude rillingen blijft wekken van degenen die proberen te ontsnappen aan angsten. En merkwaardig genoeg ligt in die angst zijn buitengewone onderzoeksvermogen. Omdat zij de speld in de hooiberg is...
Je kunt nu de roman The North Face of the Heart kopen, de roman van Dolores Redondo, hier: