Zomer, essentieel haakje. Wie herinnert zich nog meer die zomer met hun eerste liefde, min of meer vervuld, min of meer romantisch maar altijd geïdealiseerd. Soms lijkt het alsof andere van onze mogelijke levens andere paden langs nieuwe tijdelijke gebieden hadden gevolgd vanaf dat hoogtepunt van de zomer van de jeugd die eindeloos leek.
Als je toevallig ook een roman leest over een eerste liefde uit eind jaren tachtig, een tijd waarin je die adolescentie doormaakte vol transcendentale liefdesensaties maar die uiteindelijk vervagen in het licht van de vergankelijkheid van die tijd, dan leef je nog meer mee. met een personage als Maeve Donnelly.
In het geval van de hoofdpersoon van deze roman, haar keerpunt, het moment waarop haar eerste liefde wordt opgeschort in het voorgeborchte van haar eerste jeugd, gebeurde alles in een hectische evolutie. In de zomer van 1988 slaagt Maeve erin een prachtig moment met Daniel te delen, inclusief een kus. Maar onder dat onstuimige ritme van de jeugdtijd betreedt de onverschrokken Maeve, al op jonge leeftijd gepassioneerd door de zee, de wateren op hetzelfde moment waarop een zwartpunthaai, van nature dol op oppervlaktewater, voorbij loopt. en eindigt haar bijten.
Het is gemakkelijk te begrijpen dat het ongeluk het ontluikende liefdesverhaal heeft uitgewist of als een punt van verschil heeft gediend. En toch groeide Maeve's passie voor de zee alleen maar, ondanks het ongeluk dat een einde aan haar leven had kunnen maken.
We hebben Maeve's twee levensplannen al. Wat had kunnen zijn en wat was. En natuurlijk de voortgang van Maeve's leven op het pad van het afscheid van de jeugd, met de verlatenheid die typerend is voor de eerste liefde ondergedompeld in het water van een zee die haar niettemin te wachten stond als studieonderwerp voor de toekomstige mariene bioloog. De auteur stelt vervolgens een merkwaardige paradox voor... Maeve koos ervoor om meer te weten te komen over wat op het punt stond haar leven te beëindigen, terwijl ze de liefde die naast het incident in dezelfde zomer bestond, opzij zette. Maeve wilde meer leren over pijn dan bezwijken voor liefde.
Maar het is geen tragische roman, integendeel. Maeve's terugkeer naar het eiland van haar jeugd plaatst haar op een kruispunt van de twee getekende levenslijnen. En dat is wanneer we genieten van de tegenstrijdigheden van de mens, met een vleugje humor en een romantische smaak over wat we hebben in geconsolideerde liefde en wat we voelen in verloren liefde.
Maeve probeert te overleven. Jaren na de gebeurtenis zorgt haar terugkeer naar het eiland ervoor dat ze herenigd wordt met Daniel. Maar aan haar zijde staat Nicholas, net als zij een liefhebber van de zeeën en oceanen. Verleden, heden en de twijfels over een toekomst die verband houdt met de ene of andere tijdlijn. Want uiteindelijk is er maar één leven.
Je kunt nu de roman Hotel of the Muses, het boek van Ann Kidd Taylor, hier kopen: