Niets zekerder over het verleden dan de titel van dit boek zelf. We waren liedjes.
Elisabet benavent is in het midden van het doelwit gelanceerd met dit verhalende voorstel dat ingaat op dat idee van een lied dat een herinnering omhult als een geschenk uit het verleden, in staat om voor ons te openen met de eerste akkoorden.
Een lied kan ons terugbrengen naar het moment waarop we die lippen met de onze strelen. En een soort magisch realisme keert terug met krachtige nostalgie.
En het is dat uiteindelijk zintuigen zoals horen of zelfs ruiken (wie heeft niet een oude plek in de stad opgeroepen door hout in het vuur te ruiken), het prozaïsche perspectief van het zien, de vergankelijkheid van aanraking en de variabiliteit van de smaak.
Macarena heeft haar lied, dat lied dat in staat is alle zintuigen te verenigen voor de magie van het verleden, tot heden gemaakt.
Alleen... er zijn bepaalde risico's. Die liedjes van ons herinneren ons aan wat we waren, ze geven ons een geïdealiseerde herinnering terug die het misschien niet meer kan zijn.
Macarena heeft dan het vreemde geluk van melancholie of de mogelijkheid om op te stijgen uit de sintels van wat er was met die andere persoon die haar lied begeleidde.
Hij was Leeuw. En Macarena weet niet eens of ze nog oude akkoorden in haar hart delen.
Maar Macarena weet dat ze een kans moet wagen. Je moet risico's nemen om trouw te zijn aan wat dat lied fluisterde en nu dicteert als een boodschap van het lot.
Zoals velen van ons vult Macarena haar hiaten zo goed mogelijk op, ze geniet van haar werk, haar vrienden en haar hobby's. Behalve dat Leo er nog is, als een herinnering omgezet in een schuld, als een slecht afgesloten lot dat alleen een lied voedt op zoek naar zijn uiteindelijke materialisatie…. Dat, of het is maar een illusie.
Je hebt geen andere keuze dan dit boek te lezen dat in een nieuwe aflevering zal worden uitgebreid om de set Songs and Memories te componeren.
Met een kleine korting via deze blog (altijd gewaardeerd), kun je de roman nu kopen We waren liedjes, het nieuwe boek van Elisabet Benavent, hier: