Joel Dicker is een schrijver met de bevoegdheden van een chirurg. Ik zeg dit omdat hij een van de weinigen is die in staat is een boek te ontleden en het te presenteren zoals het is, resulterend uit zo'n anatomische ingreep, een fractionele maar zinvolle lezing. Hij heeft het in zijn laatste werken laten zien: De waarheid over de Harry Quebert-zaak en EHet Baltimore-boek (hier kan je vind de recensies). Zo iemand lezen is altijd fris en verontrustend, want die goede oude Dicker gebruikt dat vermogen om ons magnetische verhalen vol mysteries te vertellen.
Dus beginnen aan dit verhaal van El Tigre, is een benadering van de eerste schrijver vóór de grote bestseller. Een werk dat op 19-jarige leeftijd wordt geschetst, wordt gepresenteerd als een uitdaging om te ontdekken of het geschenk al op zo'n jonge leeftijd wordt gezien ...
En ja, hoe kan het ook anders, dit eerste boek dient al om de schrijver van hectisch ritme maar grote diepgang te zien opvallen, de auteur die de twijfel oproept en je compleet koppig naar de waarheid leidt.
Om het natuurlijke verschil met zijn latere bestsellers te markeren, kan worden gezegd dat dit kleine werk een meer uitgesproken existentialistisch punt heeft. Je moet jezelf in de schoenen schuiven van een beginnende schrijver, met die uitgebreide innerlijke wereld die reflecties zoekt tussen kindertijd en volwassenheid, en die vaak botst met een realiteit die vastbesloten is om die vrije geest van de jeugd achter te laten.
Maar laat je niet misleiden, het thema lijkt erg op alles wat bekend is over Dicker, zij het met een meer exotisch punt, aangezien de plot zich afspeelt in 1903, in Sint-Petersburg. Misschien dacht Joël Dicker dat hij (in dat eerste boek waar elke schrijver zijn ziel verlaat) Ivan Levovitch zelf was op zoek naar de kwaadaardige tijger die de inwoners van zijn stad terroriseert. Wat er daarna gebeurde in de echte wereld weten we al, Ivan, of zijn alter ego Joel, jaagde op de tijger, gekleed in zijn huid en glunderde voor de wereld voor zijn voortdurende successen. 🙂
Bromillas terzijde, in El Tigre vinden we een nieuwe thriller (het zou eerder een oude thriller zijn die 10 jaar geleden is geschreven door een onbekende jongen), een labyrint van sensaties die aaneengeschakeld zijn vanuit een enkelvoudig keerpunt (in dit geval de angst voor de tijger ).
Een felle Dicker soms, altijd intens, een verhaal geschreven door een jongen die besluit om de schulden en kredieten van gedachten en ziel bij te werken, en die dat doet dankzij zijn favoriete eerdere lezingen. Alleen... het is niet zomaar een man. Stel je voor dat Mozart voor het eerst aan een piano zit... nou ja, zoiets.
Je kunt het boek kopen Tijger, Jöel Dicker's eerste korte roman, hier: