De Afro-Amerikaanse auteur Colson Whitehead blijkbaar laat hij zijn neiging tot het fantastische los, dat in recente werken aan de orde komt, zoals Zone één, om je volledig onder te dompelen in een verhaal over vrijheid, overleven, menselijke wreedheid en de strijd om alle grenzen te overschrijden.
Natuurlijk weegt de bagage van elke schrijver altijd mee. Daarom in deze boek De ondergrondse spoorlijn, Colson kan niet ontsnappen aan een bepaald fantastisch aspect dat alles omringt, hoewel in dit geval als een hulpmiddel om een perverse wereld te presenteren, een wereld waarin ieder mens die door welke voorwaarde dan ook wordt verworpen, ten leven valt.
De bovengenoemde spoorlijn is een oude fantasie die verankerd is in de verbeelding van de slaven van de Amerikaanse katoenvelden, hoewel het zich echt vertaalde in een abolitionistische sociale beweging die hielp veel slaven te bevrijden via routes en "stations" zoals particuliere huizen. .
Cora wil, moet die trein halen om te ontsnappen aan de dood of de waanzin waartoe ze door mishandeling en vernedering wordt geleid.
Jonge vrouw, wees en slaaf. Cora weet dat haar lot een duistere realiteit is, een kronkelig pad dat haar alleen kan leiden als een mishandeld dier door toedoen van een meester die met haar betaalt voor al zijn haat.
Vanuit dit perspectief kan alleen fictie een glimp van een gelukkige wereld worden. Maar tegelijkertijd kan het een stevig houvast zijn waaraan Cora zich vastklampt om in leven te blijven en te ontsnappen aan alles wat bekend is in zijn gereduceerde realiteit van geweld en minachting.
Cora begint de reis vanaf het eerste station van de metro, met haltes in een onderwereld waar ze zelden de mensheid zal vinden, behalve degenen die haar in eerste instantie welkom en toevlucht bieden. Maar het is duidelijk dat wanneer alles smadelijk is, het kleine staaltje van die menselijkheid die je tenminste in staat stelt om te blijven leven, flitst als een duizelingwekkende hoop die je in leven kan blijven houden, tenminste iemand met de innerlijke kracht van Cora.
Wat Cora lijdt, en wat Cora kan bereiken, is iets dat de plot beweegt en dat de lezer beweegt, in dat spel van schaduwen en wat licht. De teksten van hoop, tussen kwaad en fantasie, vormen een verontrustende en zeker heel menselijke roman, waarin Cora ons hart bereikt vanuit de algemene vuiligheid.
Je kunt het boek kopen De ondergrondse spoorlijn, Colson Whitehead's nieuwe roman, herhaaldelijk bekroond in de VS, hier:
2 reacties op "The Underground Railroad, door Colson Whitehead"