Tussen archeologie en fictie. Alles wat vandaag de dag nog wordt onderzocht over het nazisme, blijft voortkomen uit rivieren van inkt. Misschien is het om het onbegrijpelijke te begrijpen, of om diepe, organische wonden te helen. Het punt is dat een dergelijke proliferatie van literaire werken van fictie of non-fictie betekent dat de wereld nog steeds getraumatiseerd is door het diepste deel van het nazisme, de ins en outs van een vernietigingsmachine.
Een van de grote ideologen, degene die bekend staat als de architect van de Holocaust: Alfred Rosenberg, schreef zijn dagboek. En niet zo lang geleden deze sinistere blog werd openbaar. Met dergelijk uitgangsmateriaal is dit boek Het dagboek van de duivel, uiteindelijk breekt het alles af. Een metaliteraire bedoeling om te proberen de ultieme waarheid te achterhalen die alleen de ziel van deze man kon bevatten.
Ongetwijfeld moest het uitroeiingswerk interne aanhangers en tegenstanders vinden, de laatste het zwijgen opgelegd met de relevante gewetenswassing of met hun directe vernietiging. Alfred Rosenberg nam nota van deze en nog veel meer. Maar bovenal toonde zijn dagboek haat tegen joden, marxisten, Russische communisten en anderen die verondersteld werden doctrines te volgen die in strijd waren met het Derde Rijk.
Naast de krant zelf, met de macabere en diepe ideeën van dit beest van het nazisme, vertelt dit werk de avonturen die de auteurs moesten beleven om de letterlijkheid van het document openbaar te maken. Het originele dagboek, gevonden in mei 1945 in het kasteel van Banz, en gebruikt in de processen van Neurenberg, ging in het geheim van hand tot hand tot de jaren negentig, toen Robert K. Wittman het in New York vond onder de hoede van een joodse advocaat.
Ongetwijfeld een interessant werk dat nieuw licht werpt op het vermogen van de menselijke ziel om een demonische geest te worden, in staat om te haten en zijn haat boven al het andere te stellen.
Je kunt het boek kopen Het dagboek van de duivel, van auteurs David Kinney en Robert K. Wittman, hier: