Een origineel argument is al ontdekt op de flap van een boek. De benadering van een vreemd en sinister scenario is in dit geval een meesterlijk uitgevoerde haak Susan datch. Een lijk verschijnt aan de voet van een beroemd schilderij. Hij is verkleed als een van de figuren op het doek terwijl het schilderij zelf een grote transformatie heeft ondergaan. Op dat moment vermoed je dat dit een goed verhaal zou kunnen zijn. Vanaf het begin straalt de aanpak mysterie en een verontrustend punt van misdaadroman uit.
Als je op het verhaal hebt geanticipeerd, met het boek in je handen, wordt het voor jou onmogelijk om niet meteen te beginnen met lezen. Vanaf het begin ontmoet je Stella da Silva, een vrouw die zich inzet voor het behoud van kunstwerken. Zijn hand retoucheert grote schilderijen van de meest gerenommeerde kunstenaars. Stella werkt graag 's nachts, geïsoleerd van alles, volledig gefocust op het schilderij dat voor de zaak moet worden teruggevonden. Alleen op deze manier kan hij zijn correcties aanbrengen zonder het meesterwerk te schenden, dat kleurpunt aanvullen zonder het minste gevoel van vervalsing.
De belangrijkste setting van het verhaal is een beroemd veilinghuis. Het gebeurt 's nachts, terwijl Stella werkt aan enkele details van Las Meninas, door Diego Velázquez. In een korte tijd waarin ze noodgedwongen het schilderij moet verlaten, gebeurt er iets onverwachts. Als hij terugkeert, is het lijk daar en op het schilderij zijn de menina's verdwenen.
Het idee heeft een uitzinnig punt, alsof het uit een nieuw idee komt Dorisch grijs olieverfschilderij waren behandeld. Maar als Stella de politie belt, is het lichaam van de misdaad al verdwenen. Wanhopig controleert ze de omvang van wat er op haar afkomt, in de ogen van de hele wereld is het enige dat is gebeurd dat ze een meesterwerk heeft bedorven.
In haar compromitterende situatie probeert Stella aan een touwtje te trekken om de raadselachtige gebeurtenissen te rechtvaardigen. Terwijl ze probeert te achterhalen wat er zou kunnen zijn gebeurd, ontdekt ze dat er een schaduw over haar opdoemt. Ongetwijfeld is er iemand om haar heen met onbegrijpelijke bedoelingen.
De antwoorden die Stella kan vinden, duiken in de huidige kunstwereld, die een unieke markt is geworden waar verzamelaars en witwassers zich op dezelfde manier bewegen, een markt waar andere soorten bedrijven verborgen kunnen blijven, ver boven de wet, en het leven zelf. nodig.
Je kunt het boek kopen lood wit, de nieuwe roman van Susan Daitch, hier:
Hallo! Ik heb het net uitgelezen en wilde het bespreken met iemand die het ook had gelezen. In het laatste hoofdstuk is Stella al vrij van aanklacht: is het nodig om te begrijpen dat alles juridisch is geregeld in de ellips? En bovendien zijn zijn vuisten gebroken en lassen ze aan elkaar: waarom? Ik heb het gevoel dat ik wat details heb gemist om te kunnen raden wat er gebeurde in de tijd van de weglatingstekens vóór het laatste hoofdstuk...
O vriend. Ik ben bang dat dit alles deel uitmaakt van de oplossing van het dilemma dat het einde van deze roman stelt zonder een oplossing op zich. Ideaal voor verschillende overpeinzingen of perfect voor andere lezers om een roman te verwerpen die zo openstaat voor uitweidingen en labyrint.
Arrgh, ik was er al bang voor, wat een woede, haha. Uiteindelijk leek het me een roman. Ik vertrek met de momenten in het kristallen jungleplan. Groeten!