Het recente verleden heeft het voordeel dat het nog steeds veel van de ruimtes behoudt waartussen zijn scènes plaatsvonden. In het ergste geval, wanneer deze plaatsen verloren gaan, zijn er altijd mensen die getuigen van wat was. En als sommige van deze getuigenissen, bewaard in het geheugen van de levende bewoners van dat verleden, uiteindelijk een roman worden, des te beter.
Avión Club was een plek in Madrid, een maatstaf voor de jaren tachtig die het op alle mogelijke manieren zo druk hadden. Een roman over degenen die elkaar daar ontmoetten, wordt uiteindelijk een prachtige compositie van een plek om de culturele revolutie te begrijpen door die kiem van geïmproviseerde ontmoetingen buiten de huidige sociale netwerken.
Eigenaardige aspecten van een kunst in volle bloei in al haar verschijningsvormen, of sociale aspecten met de politieke achtergrond van een Spanje dat in ontwikkeling en mentaliteit probeerde gelijk te stellen aan de rest van Europa en dat soms botste met die reactionairen die nog een panorama zien in zwart en wit.
De jaren tachtig en hun eigenaardigheden, het ontwaken van een lethargische samenleving en de kruispunten die opengingen. Dit alles speelde zich niet af in een bar, maar de personages die door de deur van El Avión liepen, brachten die gloed van bloeiende vrijheid.
Een verhaal verteld met het verlangen naar evocatie, maar ook verbonden met een soms harde realiteit, met aspecten die altijd tegenwicht bieden aan alle sociale vooruitgang. Personages die eindelijk kunnen leven en liefhebben, die hun stem kunnen gaan verheffen om hun mening te uiten en bloot te leggen, die zich heftig overgeven aan alles waardoor ze die grijze dagen die te vroeg zijn afwijzen.
Ongetwijfeld een gepassioneerde generatieroman waar de muziek live speelt dankzij de emblematische César, een muziek die nog steeds lijkt te resoneren, na de sluiting van deze plek in 1994.
Je kunt de roman nu kopen Vliegtuigclub, het nieuwe boek van Carlos Santos Gurriaran, hier: