Naar mijn volledige mening ben ik van mening dat de literaire alter ego's correct zijn uitgevonden om vrijer te zijn. Als eeuwig schrijver in de dop moet ik bekennen dat massa's alter ego's als bastaardkinderen (interessante kakofonie) door veel van mijn boeken circuleren. Het punt is dat de cameo van de auteur tussen de pagina's altijd bevredigend is om de puntjes op de i te kunnen zetten met betrekking tot de voorgestelde personages en scenario's. En soms, waarom niet, maken we ons met ons alter ego klaar om dat andere leven te leiden dat nog in de pijplijn zat.
Jose Maria Merino biedt ons hierin boek Avonturen en uitvindingen van professor Souto aan dat 'andere zelf' dat de mogelijkheid heeft om alle hangende dromen van de auteur te vervullen. En zoals ons allemaal overkomt, is het eerste dat opvalt bij het creëren van de juiste leraar zijn vermogen om te doen wat eruit komt.
Maar het blijft altijd hij, de auteur, met zijn bijzondere vermomming als superman van de letteren die alles kan, maar tegelijkertijd vastbesloten is om zijn schepper keer op keer te bezoeken, hem zijn vooruitgang te laten zien, zich te verheugen over zijn vrijheid.
Hij was er altijd, naast de schrijver, wachtend op zijn moment om weg te komen van pagina 1 van het boek dat op hem wachtte. En hij weet alles over de auteur omdat hij hem elke seconde vergezelde en werd gesmeed met zijn ideeën en fantasieën, essentieel om over te stappen van de dorre woestenijen van non-fictiegenres naar de weelderigheid van fictie.
Een interessant boek over de beroemde schrijver José María Merino, verteld door die creatieve schaduw die een auteur altijd vergezelt, wachtend op zijn moment om een onvoorspelbaar alter ego aan te nemen dat de auteur zou kunnen verrassen.
Je kunt het boek kopen Avonturen en uitvindingen van professor Souto, hier: