Ik zal het niet beu worden om dat te herhalen Overwinnaar van de boom het is iets anders. Het is niet langer een kwestie van het zwarte genre benaderen met dat meesterschap dat gedeeld wordt met andere grote Spaanse auteurs zoals Dolores Redondo, Javier Castillo of zelfs een klassieke like Vazquez Montalban.
Wat deze auteur heeft laten zien, is de bereidheid om zijn stempel te drukken als de auteur die alles samenvat, de spanning, de spanning die op verschillende fronten overloopt, van het existentiële tot het strikt argumentatieve van de zaak in kwestie.
Want in hun verhalen zit altijd een casus, een sinistere ontvouwing van omstandigheden. Alleen dat Víctor del Árbol alles bereikt, het tragische, de voortekenen voor de ramp, de gevolgen van de ene extreme pool naar de andere, van schuldgevoel, melancholie of wanhoop tot de forensische analyse van het bewijsmateriaal. De zaak, de plot, wat er gebeurt ..., het is een geheel waarin de auteur zichzelf herschept met dat uitstekende vermogen om te vertellen, alles monopoliserend op de meest precieze, subtiele en ontroerende manier.
De titels van deze auteur anticiperen altijd op het grote gewicht van zijn plots. "De vooravond van bijna alles" had haak, kracht en zelfs nostalgische lyriek. "Voor de verschrikkelijke jaren" doet daar een beetje aan denken Joël Dicker specialist in het opeisen van de aandacht van de titel om zich te verdiepen in de meest gedetailleerde en sublieme som van testamenten en omstandigheden die het leven maken van de personages die onvoorspelbare plotten rond de onoverwinnelijke traagheid van het kwaad.
Sinds we het leven van Isaías zijn overgestoken, vanaf die drempel die elke eerste pagina veronderstelt, hebben we aandacht besteed aan de details die ons worden verteld, waarbij we even de gesloten deuren en de duisternis van de gang vergeten, maar met die zorg om bereik de hoeken en gaten die de schaduwen beschermen. Want buiten het huidige geluk van Isaías en zijn meisje in Barcelona, lijkt een verleden en de onbetwiste reconstructie van Isaías zichzelf die nieuwe kans te geven in een "normale" manier van leven.
We kunnen ons toen weinig voorstellen van de stevige knopen die het bestaan van Isaías verbinden met Oeganda, het land waarin hij zijn eerste dagen leefde, dat verre leven dat hem de pijnlijke mutatie van zijn huid leek te hebben achtergelaten.
Maar als je een intense tijd hebt meegemaakt, zijn er altijd mensen die je spoor kunnen volgen, om wat voor reden dan ook. De komst van Emmanuel naar Barcelona veronderstelt dat nieuwe touwtrekken. De terugkeer naar Oeganda verleidt Isaías met die morbide vreemdheid van pijn, kwaad en schuldgevoel.
En dat is wanneer de ingehouden, magnetische spanning zich met onstuitbare kracht over het plot verspreidt. Wat gebeurde er in Oeganda tussen het geluk van de kindertijd en wat daarna kwam. De onmogelijke verzoening met zijn nieuwe leven, het gevoel dat Jesaja niet meer dezelfde persoon is. De redelijke overweging dat alles weer kan ontploffen.
Je kunt nu de roman "Voor de verschrikkelijke jaren", het nieuwe boek van Víctor del Arbol, hier kopen: