Niets beter dan een goede enge film om je ogen te bedekken in de fundamentele scènes en het niet te zien. Het is wat die morbide smaak heeft om de hoofdpersoon de monsterlijke moordenaar te zien naderen met de vraag wie daar is? Wie wordt het, stuk kweepeer, je schoonmoeder met een bord gehaktballen om 4 uur?
Het is in ieder geval curieus om de evolutie van het horrorgenre in de bioscoop te ontdekken. Omdat Freddy Krueger de tieners van vandaag nauwelijks zou afschrikken. En arme Frankenstein zelfs de kinderen lachen. Momenteel zie ik minder plot en meer smaak voor gore. Hoewel het ding van geesten die niet kunnen doorbreken in het tastbare vlak gaat, zal de scenarist er al voor zorgen dat messen in staat zijn om zachte delen te doorboren, te onthoofden, in stukken te hakken... menselijk slachtafval voor de sinistere kant van de geestige geest van vandaag. Vandaag, als je op zoek bent aanbevolen horrorfilms, je navigeert in een immense oceaan van bloed, gal en andere "sappen"... (neem scatologisch beeld)
Dus je zult me romantisch, nostalgisch of wat dan ook noemen. Maar hier ga ik je brengen wat voor mij die drie films waren of zijn geweest die me kippenvel konden bezorgen en me door de gang naar het bed leidden dat aan de muren was geplakt, zodat geen zombie-spook-vampier me van achteren kan slaan. En ja, bijna allemaal hebben ze een retro-puntje dat de huidige fans van het genre zeker niet overtuigt, maar dat vele anderen zich zullen herinneren met dat gevoel van koud zweet, een laken en deken tot aan je oren en het knijpen van de bruid die liet je arm zonder bloedsomloop achter...
Top 3 aanbevolen enge films
De exorcist
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Bijna vijftig jaar scheiden ons van de komst van deze film. En het is niet zo dat ik zo oud ben, maar de tape moet in tientallen jaren drie of vier keer de wereld rondgereisd hebben, op het ritme van het hoofd van het hoofdmeisje in haar bed. Vandaag luistert hij naar de soundtrack van Mike Olfield en bezorgt me kippenvel. Probeer probeer:
Ik zag deze film toen ik ongeveer 12 jaar oud was. Ik denk niet dat het een erg geschikte leeftijd was. Maar het is dat in het verleden de juiste leeftijden erg relatief waren. De ruiten waren er zodat je geen borsten op tv zou zien. Maar niemand wist van ruiten of octaëders toen de zomerfilms arriveerden. Het punt is dat ik, nadat ik haar die middag had gezien, naar bed ging en een vroege ochtend in Toledo doorbracht, met het beeld van het meisje dat braakte, in het Aramees sprak en met haar gezicht vol sinistere stigmata...
Ik weet het niet... misschien zag ik het nu en leek het niet zo'n groot probleem. Er zou zeker een remake met nieuwe speciale effecten nodig zijn. Omdat tegenwoordig bepaalde effecten uit de jaren tachtig beangstigend zijn. Linda Blair vandaag in haar kooi zien lijkt mij misschien net zo onwaarschijnlijk als Diana uit de serie V die een rat eet. En toch, zo houd ik vol, hadden die enge verhalen een punt van betere ontwikkeling dan de huidige thrillers.
De gloed
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Het was te zien aankomen. Dat kleine uitje naar een "gezellig hotel", met zijn honderden kamers en eindeloze tapijtgangen, gelegen in het midden van een bevroren bos met zijn angstaanjagende gefluit van poolstromingen, wees op tragedie. Zeker met een Jack Nicholson die al met zijn tarra kwam sinds hij 'One Flew Over the Cuckoo's Nest' met een hoofdletter schreef.
En hoewel het koppeltje gevormd door Jack en Wendy klonk als een kerstverhaal, loopt de zaak al snel mis wanneer het creatieve blok van de echtgenoot en schrijver verandert in een paranoia die kwaadaardige bezetenheid, tellurische invloeden en buitenzintuiglijke toegang tot sinistere shots vermengt. de setting speelt perfect om dat claustrofobische en "labyrintachtige" geheel te componeren waarin Kubrick genoot als een varken in een plas.
Kon niet missen Stephen King in dit van de verschrikkingen omdat deze roman zijn derde verhaal was. En hoewel we later ook veel fantasie vinden die verwijst naar andere verhalende hoekpunten, was deze eerste periode een en al verschrikkingen waar we allemaal van genoten met die waanzinnige smaak om een wandeling naar waanzin en dood te maken om te proberen er ongedeerd uit te komen.
En ja, ook deze film heeft zijn BSO die rechtstreeks uit de hel lijkt te komen. Luister, luister:
Nachtmerrie op Elm Street
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Het lijkt ongelooflijk, maar de man die de dromen van adolescenten achtervolgde, was de goede hagedis van V. Ja, ja, de krullende blonde die informatie doorgaf aan het verzet... Het punt is dat hij het beu moet zijn geworden om zo goed te zijn en met zijn rol van Freddy Krueger verraste ons allemaal vanuit een veld van terreur dat nieuw en verontrustend leek. Als je in slaap viel, was je niet veilig en als je zo opgewonden raakte dat je geen oog dicht zou doen, zou je zo ver weg eindigen dat de beste optie leek om je uiteindelijk in Freddy's armen te leveren.
Een moeilijke situatie waarin je nooit wist wanneer een scène echt was of een droom, en daarom ook nooit wist wanneer Freddy kon verschijnen met zijn sinistere inspiratie als Pennywise, de clown die Stephen King hij had het gepland. Het ding had zijn charme (of beter gezegd zijn schrik) tijdens de eerste twee of drie afleveringen. Daarna werd de zaak moeilijker te verteren en de waarheid is dat ik niet eens meer weet hoe het ding eindigde in zijn zesde of zevende aflevering.
Maar zonder twijfel is deze film de bron waaruit veel van de horrorverhalen voor jong en minder jong drinken, waar juist het begrip jeugd en vitaliteit wordt geconfronteerd met de schaduwen van de meest ongelegen dood en de gevaren van ondoorgrondelijke hellen. van waaruit beetje bij beetje nieuwe monsters arriveren tot grote vreugde van degenen die gepassioneerd zijn door het genre. Er moet een reden zijn…
In dit geval ga ik je niet de originele soundtrack van de film aanbieden. Ik vind het veel grappiger, om deze inzending van angst af te sluiten, een lied van Def Con Dos over Freddy Krueger...
1 reactie op "De 3 beste enge films"