Omdat hij een atypische regisseur is, boeit Woody Allen uiteindelijk vanwege die bijzonderheid die elk intraverhaal vanuit een andere focus verklaart dan de gebruikelijke. Misschien is dat de reden waarom Allen niet het typische genie is dat de favoriete zoon van het meest commerciële Hollywood is geworden (en nog minder na bepaalde onheilspellende beschuldigingen waar ik niet verder op inga). En toch is het legioen trouwe kijkers verspreid over vele andere plaatsen in de wereld.
Zonder een profeet te zijn in zijn thuisland vertegenwoordigt Woody Allen ook het paradigma van de hedendaagse New Yorker, het kroniekcontrapunt van de grote stad tegenover de altijd zure stad, Fran. Lebowitz. En het is dat zelfs in een literaire visie, Woody Allen Hij laat ons deelnemen aan dat realisme geladen met schaamteloos subjectivisme, in de gezonde ambitie om zijn manier van kijken naar de personages over te brengen naar de huidige realiteit.
Op een bepaalde manier is er iets van een dichotome opening van de ziel in wat Allen voor de wereld rolt, iets van een expositie van tegenstrijdigheden in de motoren die karakters bewegen als representaties van mensen. Dan is er die kans die kan leiden tot meer fortuin (zelden of voor een korte tijd) of onheil (bijna altijd en voor langer). De synthese is overleven, stoïcisme, kans. Een samenvatting van het leven dat Woody Allen gebruikt als afsluiting van veel van zijn films.
Top 3 aanbevolen Woody Allen-films
Match Point
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Als je zo laat in Allens carrière een film kiest, blijkt dat je niet altijd erg actueel bent geweest. Een bekeerling als ik had een aanpak zoals die voorkomt bij de herontdekking van de voordelen en mogelijkheden van groenten. En smaken passen zich aan aan behoefte, staat, evolutie. Daarom heeft juist deze film, met zijn laatste lezing over het toeval, mij voor de zaak ervan overtuigd.
Misschien is het niet zijn beste film volgens de critici. Maar als je ergens aan begint, is het niet meer dan eerlijk om te wijzen op dat keerpunt dat alles veranderde. Ik sta echter op de voordelen van de film op zich. Omdat de plot mij veel dynamischer lijkt dan in andere van zijn speelfilms en de ontwikkeling ervan erin slaagt om ongelovigen zoals ik destijds te boeien. Die opening die een beetje introspectief naar voren kwam, maakte de film compleet en opende mogelijkheden voor zijn bioscoop.
Een dramatisch voorstel dat rijk is aan het idee van toeval toen het leven tegen het net botste, wachtend om op te helderen waar de bal zal vallen. Dagen, maanden of jaren kunnen voorbijgaan, maar de bal valt altijd en bepaalt het matchpoint. Dat gevoel dat er nooit meer terugkomt. Het maakt niet uit welke klap het is, of hoe je ermee omgaat. Het punt is dat de bal altijd het net kan raken en dat alleen een zuchtje lucht kan beslissen wat er gaat gebeuren.
Annie Hall
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Afgezien van bepaalde vragen, komen we bij de emblematische film, op die top die soms wordt geëvenaard maar zelden wordt overtroffen. Met zijn eigen protagonisme weet Woody Allen dat gevoel tussen stoïcijns en nihilistisch over te brengen dat overblijft als je uitgaat van de vreemde luciditeit die alles verlicht.
Menselijke relaties in hun meest huiselijke deel, de tand des tijds en de vergeefse pogingen om gezond te blijven, passie of wat dan ook, wekte dat gevoel van extreem leven van liefde op in de eerste scènes. Omdat liefde zich keer op keer kan herhalen in de enige beproeving van het leven. Het punt, de eerder genoemde luciditeit, is dat, zoals Allen ons doet begrijpen, het juist die bewegingen in de tegenovergestelde richting zijn, die de tijdsbeleving onverenigbaar maken met de intensiteit van emoties. Als we van plan zijn dat soort drijfveren ook in leven te houden.
Vicky, Cristina, Barcelona
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Woody Allens idylle met Spanje blijkt niet alleen van de toeschouwerszijde, maar ook van een Woody Allen die zich lijkt in te leven in duizend liefdes van onze eigenaardigheid. Een film die van Barcelona naar Oviedo overgaat als een avontuur tussen vreemden om zich als een soort kruispunt te ontvouwen. En ja, er zijn romantische invloeden in de zin dat Woody Allen het begrijpt, zonder kunstgrepen of grillige muzen die na louter optredens achterblijven.
Liefde met zijn randen en hardheid, met zijn paradoxen en zijn dramatische humorpunt. Beslissingen en het onvermogen om te beslissen wanneer men wordt ondergedompeld in onverwachte ontdekkingen en inertia die men zich nooit had kunnen voorstellen.
Het lawaai en de verbijstering wanneer polyamorie door het raam binnenkomt. Het lawaai, de passie en de woede. Zelfs het geweld en het gevoel van het bereiken van de emotionele piek waarvan het enige dat overblijft is om eraf te vallen of de top te veroveren, de vlag te hijsen en terug te keren naar het basiskamp van de routine met de herinnering in extremen te hebben geleefd, met nauwelijks zuurstof.
2 reacties op "De 3 beste Woody Allen-films"