Het is moeilijk om de . te onthouden Morgan Freeman jonge man voor het scherm. Omdat de acteur in wezen altijd dezelfde is geweest. Een volwassen soort hiëratisch gebaar dat echter een veelheid aan emoties kan overbrengen. Zonder enige twijfel worden we geconfronteerd met een aangeboren gave die, vanuit onze blik, allerlei diepste psychologische en emotionele motivaties met ons kan communiceren.
Misschien is hij niet het prototype van de hoofdrolspeler aan wie de volledige ontwikkeling van een plot kan worden toevertrouwd. Maar Freeman blijkt uiteindelijk de beste aanvulling te zijn voor allerlei soorten hoofdrollen die meer gericht zijn op een waarschijnlijke overacting. Ik verwijs naar die Hollywood histrionics die verre heldendichten repliceert op elk podium. Terwijl dat gebeurt, speelt Freeman zijn rollen als de steunpilaar van het hele plot. Zoiets als de rol van de bassist in een rockband.
Soms wint Freeman aan bekendheid en komt hij ook naar ons dankzij zijn kameleonkant die kan variëren van God zelf tot een tijdreiziger, of de vriend op wiens schouder verdriet huilt of het militaire opperbevel dat strengheid en onuitsprekelijke geheimen uitstraalt. Een veelvoud aan registers voor een orkestacteur die altijd gevraagd wordt in grote producties.
Top 3 aanbevolen Morgan Freeman-films
Levenslange gevangenisstraf
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Red, het personage gespeeld door Freeman is degene die ons dit verhaal vertelt dat gemaakt is in de Stephen King van de kleine grote verhalen. Het zijn misschien maar korte romans, maar zo geweldig dat ze uiteindelijk als meesterwerken in de bioscoop terechtkomen. Waarbij het protagonisme absoluut het Netwerk is dat alles wat ons overkomt ontrafelt.
Hij is degene die Andy Dufresne (Tim Robbins) in de gevangenis ziet aankomen en nauwelijks een cent geeft om te overleven. Het tegenovergestelde overkomt hem als hij hem de volgende dag vroeg over de drempel van zijn cel ziet stappen. Iets in die man trekt de aandacht van Red. Enkele eerste benaderingen om zijn gebruikelijke zaken in de schaduw aan te bieden en die vriendschap die wordt geproefd in kleine drankjes.
Rood wordt uiteindelijk Andy's schaduw. Omdat Red al snel ontdekt dat de nieuwe over meer leiderschapskwaliteiten en meer capaciteit beschikt dan wie dan ook die in die gevangenis opgesloten zitten. Niets is gemakkelijk voor Andy. Een zakenman die besmet is door een duistere misdaad uit hartstocht die meer naar een complot ruikt dan naar iets anders.
Maar Andy maakte van zichzelf de geweldige kerel die hij was, en Red weet dat ook hij uit de as kan herrijzen. Dat of wegzakken voor de constante bedreigingen die over hem zweven tussen gevangenen die verlangen naar zijn gunsten en cipiers die snakken naar onuitsprekelijke wraak.
Het einde van de film is episch. Omdat Morgan Freeman, Red, uit de weg zou kunnen gaan, net als een ander personage in het verhaal dat te laat uit de gevangenis komt. Eenmaal geïnstitutionaliseerd heb je daar geen zaken meer mee te maken. Maar wanneer Red het het minst verwacht, wordt zijn voorwaardelijke vrijlating herzien en gaat hij de straat op. Daarbuiten is Red niemand en alleen iemand als Andy, die een tijd geleden episch aan wraak ontsnapte met zijn punt. Monte Cristo door, je kunt hem redden...
Zeven
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Onder het stigma van de middelbare school die iemand anders zou vermoorden, toont Morgan Freeman een berusting die een stoel zet in termen van die interpretatie zonder fanfare, precies, chirurgisch. Zoiets als de taak van de assistent-middenvelder die alle doelpunten aan de spits geeft.
Naast Brad Pitt het was te verwachten dat Freeman close-ups en dergelijke zou delegeren. Maar niets hoeft zijn rol te benijden tegen die van een andere haai van korte afstanden zoals Kevin Spacey. De waardeloze schurk van Spacey heeft net zoveel aantrekkingskracht in deze film als luitenant Somerset, die een Freeman belichaamt met gebaren die het gewicht van de wereld lijken te dragen na jaren geconfronteerd te worden met het kwaad.
Een meesterwerk van spanning en misdaad in één. Vanwege het plot natuurlijk, maar ook vanwege de stevigheid die het verhaal heeft, van Pitts hoofdrol tot dat punt waarop Virgilio Dante bij de hand leidt terwijl ze steeds dieper in ringen van de hel gaan die eindeloze spiralen kunnen worden. vertrek voor niemand...
De zomer van hun leven
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Vreemd genoeg is dit een van de films waarin Morgan Freeman de meeste aanwezigheid heeft, maar die toevallig een zeer ver verwijderde interpretatie is van zijn terugkerende, donkerder getinte genres. Deze film is existentialistisch, intiem en doorspekt met de humor en hoop die typerend zijn voor gemakkelijk te verscheuren films. Het is geen geweldige film, maar je wilt altijd eindelijk de goede oude Morgan Freeman aan het roer zien staan van een plot, van welke aard dan ook.
Na de dood van zijn vrouw is schrijver Monte Wildhorn (Morgan Freeman) verbitterd geraakt, het vertrouwen in de wereld en zichzelf verloren en vindt alleen troost in alcohol. Zijn neefje, bezorgd om hem, heeft een vakantieplek voor hem gevonden: het zomerhuis van een bevriende musicus: de enige voorwaarde is dat hij voor de hond zorgt.
Daar ontmoet hij Charlotte O'Neil (Virginia Madsen), een aantrekkelijke gescheiden vrouw die een nieuw leven probeert te beginnen, en haar drie dochters: de zesjarige Flora, de tienjarige Finnegan en de vijftienjarige Willow. Je relatie met hen zal je herinneren aan wat je vrouw altijd tegen je zei: "Als de ene deur ergens sluit, gaat er ergens anders een andere open."
3 reacties op “De 3 beste films van de grote Morgan Freeman”