De 3 beste films van de sinistere Christoph Waltz

Er is iets sinistere elegantie in de uitvoeringen van Christoph Waltz. en onze vriend Quentin Tarantino hij wist het onmiddellijk te ontdekken tot meerdere eer van deze bijzondere acteur. Elke scène krijgt nieuwe dimensies in zijn handen in elke schijn van psychologische spanning.

Met Waltz wordt suspense of thriller opnieuw gedefinieerd. Omdat zijn glimlach een vleugje menselijkheid oproept om eindelijk door te breken in de richting van de strengste straffen. Dat is tenminste het geval in enkele van zijn meest paradigmatische films. Het gaat er niet om dat Waltz zichzelf in een hokje plaatst omdat de rollen heel verschillend zijn, maar hij geeft ze allemaal die indruk, die elektrische schok van het onvoorspelbare, van een wreedheid die met plezier wordt geproefd door de meest slechte geesten, overgebracht naar de bioscoop.

Natuurlijk zijn het niet allemaal duistere karakters in het repertoire van Waltz. In sommige van zijn films slagen zijn personages er zelfs in om met die tragikomische dualiteit te spelen, wat tot algemene verwarring leidt. Hoe het ook zij, Waltz is als held of antiheld een van die acteurs die niemand onverschillig laat.

Top 3 aanbevolen Christoph Waltz-films

Verdomde klootzakken

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

De incarnatie van het kwaad voor Waltz in een film waarin de dorst naar wraak vorm krijgt als een langverwacht uchronisch plan. Omdat kolonel Hans Landa erger is dan Hitler zelf. Op zijn reis door de wereld verzamelt hij al het mogelijke cynisme om aan de ene of de andere kant te kunnen leven, afhankelijk van hoe zijn huid vrijer kan zijn.

Scènes waarin zijn burleske en gestoorde aanwezigheid, onheilspellend, nihilistisch en uitsluitend gericht op het zaaien van pijn waar hij ook gaat, uiteindelijk het nodige gewicht dragen voor een complot waar Brad Pitt zijn meest machiavellistische tegenstander zou kunnen zijn. Winnaars en verliezers zitten aan dezelfde tafel op het feest van geweld.

Terwijl Europa doodbloedt tijdens de nazi-bezetting in de Tweede Wereldoorlog, wordt een klein bataljon wraakzuchtige Joodse soldaten onder leiding van Aldo Raine getraind om een ​​gedurfde prestatie te leveren: het vermoorden van Hitler en de hoogste functionarissen van het Duitse Derde Rijk.

De kans doet zich voor in Parijs, tijdens een vertoning in een bioscoop die wordt beheerd door een heimelijk slachtoffer van nazi-geweld, Shoshanna Dreyfus. In medeplichtigheid met haar probeert de groep mannen de hoofdstad van Frankrijk te bereiken via gebied dat wordt gecontroleerd door de nazi's, in een suïcidale poging om wraak te nemen op de 'Fürher'. De Duitse soldaten wekken argwaan en bloedige en gedenkwaardige schermutselingen wachten hen voordat ze zelfs maar in de buurt van hun doel kunnen komen.

Django ontketend

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Tarantino heeft de mogelijkheid om films in films te maken. Zoiets als theatrale settings waar een groot deel van de laatste minuut van de film zich kan afspelen en die soms zelfvoorzienend worden binnen de plot. En dat het niet makkelijk is om de aandacht van de kijker vast te houden als het plot niet vordert en de personages door een enkele kamer dwalen.

Waltz' scènes in deze film confronteren ons met racistisch en verdorven geweld. En deze keer is het aan hem om te schitteren in een soort held tegen een DiCaprio die lijkt te zijn getransformeerd in Wals. Dat was te verwachten en Tarantino verslaat ons echter door bij deze gelegenheid de gezichten om te draaien die goed en kwaad vertegenwoordigen.

In Texas, twee jaar voor het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog, belooft koning Schultz (Christoph Waltz), een Duitse premiejager op het spoor van moordenaars om op hun hoofd te verzamelen, de zwarte slaaf Django (Jamie Foxx) hem vrij te laten als hij hulp krijgt. hij vangt ze. Hij aanvaardt, want dan wil hij op zoek gaan naar zijn vrouw Broomhilda (Kerry Washington), een slaaf op een plantage van landeigenaar Calvin Candie (Leonardo DiCaprio).

Grote ogen

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Het paradigma van de giftige relatie verouderde met die evolutie van de onderdanige jaren. Margaret's creativiteit onderdrukt door het groeiende ego van haar man, Walter. Hij weet hoe hij zijn vrouw moet leiden, hij weet hoe hij de gans moet exploiteren die de gouden eieren legt, aangezien zijn picturale werk in zijn tijd als iets heel bijzonders wordt erkend.

Het punt is dat Walter ervan overtuigd raakt, en hetzelfde doet met Margaret, dat hij degene moet zijn die de leiding over de werken moet nemen. Wie tekent en wie presenteert de tentoonstellingen. In de grote leugen begraaft Walter zijn creatieve frustraties slecht. Omdat hij diep van binnen weet dat hij Margaret is, dat hij niemand is, behalve een figurant in de publieke belangstelling. En zo krijgt wat destijds een typisch geval van binnenlands patriarchaat had kunnen zijn, in deze film een ​​andere dimensie.

Margaret Keane is een schilder die zich kenmerkte door het tekenen van kinderen met extreem grote ogen die de traditionele harmonie en proportie van het gezicht waaraan het publiek gewend was, doorbraken. Zijn werk veroorzaakte onmiddellijk grote sensatie en werd een van de eerste meest opmerkelijke commerciële producties in de jaren vijftig, waar voor het eerst het succes de toegang ervan vergemakkelijkte en de impact ervan op een groter aantal mensen vergrootte. Het werk van de kunstenaar overspoelde de straten van de Verenigde Staten.

Ondanks haar succes leefde de timide kunstenaar in de schaduw van haar man, die zichzelf presenteerde als de auteur van haar werken aan het publiek en de opinie. Margaret besluit de leiding over de situatie te nemen en hekelt dat Walter haar rechten en voordelen claimt en een van de promotors van de feministische beweging van die tijd wordt. Een verhaal over de strijd van een vrouw in een tijd waarin de wereld begon te veranderen.

5 / 5 - (15 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.