Angst maakte spanning als een creatieve sublimatie. Hitchcock had die gave voor het herscheppen van elke angst tussen symbolen die verband houden met de onderbewuste en onverwachte wendingen van zijn complotten. Een virtuoos die qua kleur enorm wordt gemist. Bovenal zodat hij zijn kunst zou hebben samengevat met de evolutie van een bioscoop die altijd technisch verbeterd was maar nog steeds ingenieuze voorstellen nodig had.
We blijven echter zitten met onvergetelijke films vol scènes die ons juist door die dominantie van het symbolische naar het dromerige doen schrikken en overweldigen. Van de meest gevraagde drama's in die tijd tot avant-garde thrillers voor hun tijd. Scripts verzameld uit grote romans of geleverd vanuit zijn overvolle fantasie. Tientallen grote werken die vandaag de dag nog steeds geldig zijn.
Er zijn momenten waarop Hitchcocks filmografie, voorbij de badkuipscène in «Psychosis», die voor mij de ontdekking van cinema vertegenwoordigde als de kunst die je van de meest verontrustende verbijstering overweldigt. Zoals die vrouw, met een bijzondere gelijkenis met een overleden echtgenote, die tijdens het verhoor van de vermoedelijke echtgenoot lijkt rond te dwalen. Tot hij hem laat bekennen. Toen de onderzoekers de vrouw echter gingen bedanken voor haar eerder gearrangeerde rol, verzekerde ze hen dat ze niet in staat was geweest om te gaan ...
Of wanneer de gevangene samen met de begrafenisondernemer het ontsnappingsplan voorbereidt, waarbij hij ermee instemt om als enige manier om te ontsnappen in een kist te worden gelegd en vervolgens door hem te worden vrijgelaten. Totdat hij door de vertraging een lucifer aansteekt in de kist als hij de aarde hoort vallen en ontdekt dat hij wordt vergezeld door de eerder genoemde begrafenisondernemer, die onverwacht is overleden.
Binnen een subjectiviteit die het goede werk van Hitchcock nooit kan omvatten, gaan we selecteren wat voor mij is het beste ervan het beste van hitchcock. Maak je klaar voor een selectie die je zal verbazen...
Top 3 aanbevolen films van Alfred Hitchcock
Vreemden in een trein
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:De perfecte misdaad bestaat niet. Tenzij iemand anders het voor je doet, in welk geval de motieven vervagen en het perfecte alibi zonder meer verschijnt. De geest die in staat was de zaak te bedenken, was niemand minder dan die van Patricia highsmith, geladen zoals we al weten met ondoorgrondelijke stormen. Het punt is dat Hitchcock het voorstel nog verder uitvergroot.
Voor de medeplichtigheid van de zaak moet ten minste een van de twee personages een deel van het leven van de ander kennen. Zo kan het voorstel om misdrijven uit te wisselen aanvankelijk beter worden geaccepteerd. De dialogen tussen Guy en Walker belegeren ons met een gevoel van het vreemdste verraad. Geweld, de drang om een leven te oogsten, lijkt ons een synergie tussen geesten die zich op de drempel van vijandigheid bevinden en tot alles in staat zijn.
Guy, een jonge tenniskampioen, wordt benaderd door Bruno, een jongeman die via de pers op de hoogte is van zijn leven en wonderen en die onverwachts een dubbele moord voorstelt, maar de slachtoffers uitwisselt om wederzijdse straffeloosheid te garanderen. Op deze manier konden ze hun respectievelijke problemen oplossen: hij zou Guy's vrouw onderdrukken (die hem geen scheiding wil toestaan) en in ruil daarvoor zou Guy Bruno's vader moeten vermoorden, zodat Bruno een groot fortuin kon erven en op zichzelf kon gaan wonen. voorwaarden.
Het indiscreet venster
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Hetzelfde Stephen King Hij keerde terug naar de kwestie van herstel en opsluiting in "Misery" als de meest claustrofobische van de presentaties. Er gebeurt bijna niets voor degenen die wachten op lichamelijk herstel. Maar in die tussentijd waarin iemands leven stopt, kunnen de meest onverwachte dingen gebeuren omdat de focus verandert en aspecten die onopgemerkt blijven de schaduwen van het leven worden die altijd op de loer liggen maar waar bijna nooit aandacht aan wordt besteed...
Wat de maker van het oorspronkelijke idee in zijn cinematografische aspect betreft, vond Hitchcock dat de levens van anderen te routinematig waren. Alles wijst op middelmatigheid, op normaliteit bij de glimlachende buren die ons goedemorgen wensen. Maar als we even stilstaan, kunnen we ons verdiepen in het voyeuristische plezier van de meest intieme observatie. En misschien ontdekken we daar dat niets zo "normaal" was...
Stewar, een fotojournalist, moet met één been in het gips rusten. Ondanks het gezelschap van zijn vriendin Kelly en zijn verpleegster Ritter, probeert hij de verveling te ontvluchten door vanuit het raam van zijn appartement met een verrekijker te observeren wat er in de huizen aan de overkant van de straat gebeurt. Door een reeks vreemde omstandigheden krijgt hij argwaan jegens een buurman wiens vrouw is verdwenen.
psychose
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Het ultieme thriller-meesterwerk. Het precedent voor honderden films waarin de meest onheilspellende psychopathie boven de dienstdoende hoofdpersoon hangt. Alleen dat Hitchcock het idee van de meest menselijke philia's en fobieën laadt om de waanzin tastbaarder te maken.
Norman Bates kan zelfs een bepaalde startcharme hebben. De aardige man om vragen te stellen op straat. Maar op dezelfde manier waarop Ed Gein, het eigenlijke personage waarop Bates is gebaseerd, zijn vurige hellen verborg voor een traumatische jeugd, is Bates niet wie hij lijkt. De vermomming van zijn moeder is angstaanjagend omdat het ons, buiten zijn eenvoud, leidt naar die labyrintische ruimte van atavistische angsten, trauma's en schuldgevoelens.
Alles wordt losgelaten als een haat gericht op Marion Crane, de onverwachte reiziger die stopt bij Bates' motel omdat elke plek goed voor haar is om midden in de storm te ontsnappen. Daarom is er een bepaald gevoel dat iemand die uit zijn eigen donkere werelden komt in de bek van de wolf belandt. Je laatste diner met Bates is niet verspild. Hij staat op het punt Norman en zijn arme zieke moeder te ontmoeten...
1 reactie op «De 3 beste films van Alfred Hitchcock»