Top 3 Al Pacino-films

Er was een tijd dat ik het moeilijk vond om Robert de Niro te onderscheiden van al Pacino. Tegenwoordig is het gemakkelijker omdat het duidelijk is dat De Niro degene is die zich inzet voor het spelen in slechtere rollen. Op een dag zullen we het hebben over arme Robert en zijn onvoorspelbare achteruitgang toen hij nog niet zo lang geleden de leiding had om de meest verfijnde en magnetische personages op het grote scherm een ​​gezicht te geven. Zelfs rechtstreeks concurreren met Al Pacino in The Godfather II ...

Het punt is dat Al Pacino vandaag nog steeds een van de groten is van die roeping die hem ertoe bracht zich koste wat kost over te geven aan zijn passie voor acteren. Door de aanvankelijke ellende, die hem ongetwijfeld heeft gebruind en hem een ​​heel typerende karakterisering heeft gegeven, heeft Al Pacino nooit zijn wil opgegeven voor publieke en kritische erkenning.

Al Pacino dispone de un sugerente juego de registros que encajan a la perfección en un rango de papeles entre lo oscuro y lo inquietante. De antihéroe a mafioso o criminal, pasando por el mismísimo diablo o por cualquier personaje capaz de albergar hondos secretos que se intuyen en el brillo de sus ojos. Algo así como la caja de Pandora justo antes de abrirse y desplegar los males del mundo y del submundo.

Maar het mooiste is dat dat gelaat van hem soms ook weet aan te passen aan parodie en zelfs humor. Daardoor trekken tegengestelde polen elkaar aan, zolang men maar met zichzelf weet om te gaan, zoals de goede acteur die Al Pacino is, in ongelijksoortige karakteriseringen.

Top 3 aanbevolen Al Pacino-films

El Padrino

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

We zouden het zeker kunnen doen 3 afleveringen van The Godfather el podium de lo mejor de Al Pacino. Pero más allá de esta soberbia interpretación continuada en el tiempo, me gusta rescatar otras pelis donde toparnos con un Al Pacino fuera de encasillamientos tan gloriosos como limitantes. Además, la tercera parte se le quedó un poco corta a Coppola y dejó al bueno de Al Pacino bastante lejos de lo esperado por «exigencias del guion».

In ieder geval valt er weinig meer te zeggen over Al Pacino's optreden in een van de leveringen... misschien gewoon recreatie, de uitputtende erkenning van zijn figuur als het embleem dat hij veronderstelde en veronderstelt voor de benadering van een wereld van de maffia die Mario Puzo met een schokkende trouw op papier gezet. Toen maakten jongens als Marlon Brando en Al Pacino het grote scherm af met stratosferische karakterisering.

Wachten op een vierde aflevering die altijd in de lucht is, waarvoor zelfs DiCaprio, we associëren de trilogie allemaal met Al Pacino. Deels omdat Don Vito, de goede Marlon Brando, misschien niet voor remakes was en bij de eerste gelegenheid met pensioen ging. Het punt is dat zijn zoon (Al Pacino) Don Vito's nalatenschap in fictie heeft geërfd, waar ze in het eerste deel ook al interpretatief in slaagden.

Reus vanaf het begin als de zoon genaamd Michael Corleone die in zijn genen en in zijn leren alle wreedheid van het bedrijfsleven draagt. Evenals de verontrustende afdruk van het bekende als contrast met een wereld van de onderwereld waar elke belediging met kogels zou kunnen worden opgelost.

De advocaat van de duivel

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Ik werd weggeblazen door Al Pacino in deze film waarin hij niet de absolute hoofdrolspeler was en toch regeerde hij elke scène. Er zijn maar weinig horrorfilms, of op zijn minst spanning, waarin de figuur van een personage alle scènes bewoont en elke seconde kan veranderen.

Vale que Al Pacino era el mismísimo diablo y que Keanu Reeves asumiera su rol de tipo ambicioso, pero asustadizo junto a una Charlize Theron que va sufriendo en sus carnes las tentaciones diabólicas más desquiciantes. Pero es que él siempre está ahí, como escuchándolos en la sobremesa u observándolos a los pies de su cama.

Una película para descubrir cómo un actor puede transmitir mucho más que sus gestos y sus palabras. Al Pacino tira de mirada, de sonrisa amable, con un toque pérfido que augura en todo momento una perdición del hombre que cede finalmente a las ambiciones.

La trama se va intrincando desde aspectos personales de los protagonistas mundanos. Mientras, Al Pacino va cerrando un plan que solo el libre albedrío que puede tomar el ser humano como elección liberada de toda carga frente al maligno puede deshacer. El dilema queda ahí, con el diablo siempre se pierde y las tentaciones son demasiado llamativas para quemar vanidades y hasta el alma.

Het dilemma

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

In een andere spectaculaire tandem met Russell Crowe wordt Al Pacino een journalist genaamd Lowell Bergman, die verantwoordelijk is voor het geven van een stem aan Jeffrey Wigand (Crowe), een chemicus die is ontslagen bij een groot tabaksbedrijf omdat hij enkele praktijken ter discussie stelde waarmee de chemische getrouwheid van het roken kan worden gegarandeerd. klanten.

Suena a asunto muy real y lo es. Una película que desvela las tropelías de una industria venida a menos, pero capaz de todo por mantener cuotas de mercado cada vez más prohibidas en el momento de emitir la película, allá por 1999. En un asunto tan real, la personalidad de Lowell Bergman se mueve entre el interés mediático con el que elevar su audiencia y el verdadero interés sobre un asunto que pone los pelos de punta.

David contra Goliat. Dos personajes contra toda una industria. Solo que en esta ocasión la ficción eleva lo ocurrido en la realidad desde esa sensación más próxima, absolutamente mimética, de estos dos protagonistas. En su rol entre el mero interés por el share y la continua implicación más cierta en el asunto, encontramos a un Al Pacino que nos gana con esa intensidad de la transformación de su personaje.

5 / 5 - (7 stemmen)

1 reactie op “De 3 beste Al Pacino-films”

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.