Wanneer sciencefiction wordt getransformeerd tot een podium waar emoties, existentiële twijfels, transcendente vragen of zelfs diepe onzekerheden worden weergegeven, krijgt het resultaat een magisch reële toon in zijn meest finalistische interpretatie.
Als bovendien het hele werk het verhaal met humor weet te doordrenken, kan worden gezegd dat we naar een bijna perfecte roman kijken. Het is helemaal niet gemakkelijk om een glimlach van de lezer te krijgen terwijl je hem kennis laat maken met het diepste raadsel van het bestaan: het idee van leven en dood.
Om uit ons die medeplichtige glimlach te kunnen krijgen, die tedere lach, in de boek De theorie van de vele werelden, stelt de auteur ons voor aan Albie, een kleine jongen die net zijn moeder heeft verloren.
Zijn vader probeert hem zo goed mogelijk te antwoorden over het lot van zijn moeder. Ideeën over bevrijde energieën en parallelle vlakken die zijn begrip als groot wetenschapper bovenop zijn vaderschap legt.
Maar Albie krijgt al snel het idee en bereidt zich voor om naar die parallelle kosmos te reizen. Hij begrijpt dat hij met een computer en enkele verrassende complementaire elementen die ruimte kan bereiken waar zijn moeder is.
Het begrip van een kind, nog steeds beheerst door fantasie, biedt ons ingenieuze antwoorden op geëngageerde vragen, nieuwe theorieën gebaseerd op empirische ontdekkingen met de verbeelding als testmedium.
Als je klaar bent met het lezen van deze roman, heb je het gevoel dat je die kindertijd hebt doen herleven, fantasierijk, fantasierijk, maar duidelijk nuttig om onmogelijke antwoorden te vinden ...
Je kunt nu het boek The Theory of Many Worlds, de nieuwste roman van Christopher Edge, hier kopen: