Door de huid wordt onze meest zekere osmose met de wereld gematerialiseerd. Al het andere is een optelsom van subjectieve indrukken van de zintuigen die geloven dat ze ons leven beheersen en beheersen.
Maar uiteindelijk zijn alles gewaarwordingen van warmte of koude, trillende huivering of starheid als afweermechanisme. Zoiets lijkt te presenteren Sergio del Molino in deze essentiële metafoor van zijn nieuwe boek over wat ons van buitenaf vergelijkt met een portaal naar binnen: onze huid.
Er zijn vreemde dagen, zoals Kafkaëske metamorfose die natuurlijk zou beginnen vanaf de huid die op de weg was achtergelaten. Om in een oogwenk weinig meer te worden dan een vuile stoffige huid.
En toch heeft die gewone huid van ieder van ons niet altijd het geluk om eruit te zien als een glanzende dermis die door aanraking kan worden verkend. En wie lijdt aan een slechte huid stort zich in de neuroses van de bazen van de goede huid als vandaag een ondubbelzinnig beeld van de zuiverheid van de ziel door het werk en de gratie van de dictaten van de dag.
De monsters bestaan en ze lopen onder ons, misschien zijn wij dat zelf. Dit is het startpunt van het nieuwe werk van Sergio del Molino, een reis die ons deze keer leert kijken naar het meest voorkomende en tegelijkertijd meest individuele gebied: de menselijke huid.
Een ernstige psoriasis, die het lichaam met korsten vult en het onmogelijk maakt naaktheid te tonen, helpt de verteller om de levens te analyseren van verschillende bekende personages die de gevolgen van een slechte huid hebben geleden.
De schaamte om je geobserveerd te voelen en de noodzaak om je te verstoppen, de beeldcultuur en hypermedicalisering, racisme en classisme zijn haltes op deze reis vanwege de geheimen die we bedekken met kleding en die onze huid tot een grens met de wereld maken.
Je kunt nu de roman La piel, het nieuwe boek van Sergio del Molino, hier kopen: