Justitie zoekt bijna altijd compensatie. Als het niet kan, of zelfs als het op de een of andere manier kan worden vergoed, maar er toch enige schade is, heeft het ook straf als hulpmiddel. In ieder geval heeft Justitie altijd de objectieve waarheid nodig om bepaalde feiten te kwalificeren.
Maar Alicia Berenson is niet bereid om iets verhelderends te zeggen in het licht van het bewijs dat haar onvermijdelijk wijst op de moord op haar man.
Zonder getuigenis van de verdachte lijkt justitie altijd mank te lopen. Zeker voor een samenleving die met verbazing toekijkt naar een vrouw wiens verzegelde lippen niets verklaren, niets verduidelijken. En de stilte wekt natuurlijk de echo's van nieuwsgierigheid in heel Engeland.
Als het openingsplot al dat speciale en fascinerende gevoel van spanning op een introspectieve manier uitnodigt naar het personage van Alice, terwijl Theo Faber zich probeert te verdiepen in die verzegelde motieven, krijgt het plot steeds meer spanning.
Alicia Berenson en haar omstandigheden als studiebasis voor deze psycholoog waren vastbesloten om licht te brengen. Een prestigieuze kunstenaar met een schijnbaar normaal leven. Tot die klik in de hersenen gevolgd door vijf schoten in het hoofd van haar man... Dan de stilte.
Theo bereikt de gevangenis waar Alicia haar straf uitzit. De benadering van vrouwen is natuurlijk helemaal niet gemakkelijk. Maar Theo heeft zijn gereedschap om een touw te binden, een draad uit die stilte te trekken als een toevluchtsoord maar waar ieder mens van tijd tot tijd als een dier in zijn hol uit moet komen. Niet alleen woorden brengen informatie over...
Tot Theo overweegt alles te weten. Omdat hij, de enige die nadert, afdaalt in de bron van Alicia's psyche, begint te vrezen dat hij ook zonder licht zal zijn voor de angstaanjagende laatste waarheid die hem kan wachten en die alles zal verstoren.
Je kunt nu de roman The Silent Patients, de roman van Alex Michaelides, hier kopen: