Van het filmscript tot de roman zijn er enkele stappen. Een ander goed voorbeeld, in de thematische antipoden (voor zover het de roman betreft) van Manuel RiosIs David Trueba. Omdat elk van deze twee auteurs, afgezien van hun generatieconflict, zeer uiteenlopende zorgen in het verhaal heeft omgezet.
En toch wordt in beide gevallen die dynamiek gesignaleerd, dat leven dat in de vorm van zeer levendige beelden besprenkelt.
En natuurlijk is het krijgen van die levendigheid in een misdaadroman als 'De voetafdruk van het kwaad' een stimulans voor een plot dat zich beweegt tussen de spelonkachtige schaduwen van de menselijke ziel.
Er is geen betere metafoor voor die duisternis van de diepten dan de opgravingen van Atapuerca zelf. Overblijfselen van de oorspronkelijke mensheid begraven of begraven tussen grondlagen of overtroffen de drempel van oude grotten.
Daar wordt het slachtoffer van een misdrijf ontdekt dat begint met het lezen van de zaak en onmiddellijk aansluit bij iets soortgelijks dat een paar kilometer naar het noorden, in Asturië, gebeurde. Degene die verantwoordelijk was voor de moord op de jonge vrouw, om haar uiteindelijk te plaatsen tussen de menselijke voorstellingen van papier-maché die de opgravingen sierden, lijkt iets te betekenen over de primitieve mens en het geweld dat wordt uitgeoefend als een stamritus.
Degenen die de eerste keer onproductief probeerden de stippen met elkaar te verbinden, wordt opnieuw gevraagd om te kijken of ze deze keer precedenten en huidige sporen kunnen koppelen. De inspecteur van de gerechtelijke politie die gespecialiseerd is in misdaden, Silvia Gúzman zal opnieuw moeten vertrouwen op een oude collega die al buiten het lichaam is: Daniel Velarde.
De wil van de rechter die besluit hen te verenigen wijst op een betere en snellere oplossing van de zaak. Maar er gebeurden dingen tussen hen twee die sprongen van de persoonlijke sfeer naar de zaak en de uiteindelijke oplossing van de moord. Het zal een uitdaging zijn om die dagen te overwinnen om uiteindelijk de krachten te bundelen. Tenzij iemand anders geprobeerd heeft ze weer bij elkaar te brengen als de meest briljante finishing touch van een kwaadaardig plan.
Je kunt nu de roman The Footprint of Evil, het nieuwe boek van Manuel Ríos San Martín, hier kopen:
Ik heb deze roman van Manuel Ríos al lang op het oog, niet omdat ik hem eerder heb gelezen, maar omdat ik zijn cinematografische carrière met veel voldoening heb gevolgd en ik ben benieuwd hoe deze zich in de literatuur ontvouwt. Ik heb altijd van romans gehouden die in die cinematografische zin zijn ontwikkeld, heel erg in de stijl van Carlos Ruiz Zafón, omdat je de scènes met meer helderheid in je hoofd kunt voorstellen.
Afgezien daarvan vind ik het genre best cool, hoewel het al iets is dat al te veel is gezien (moorden en rituelen), maar het verveelt me niet. Ik ga er zeker naar kijken, bedankt voor de tip.
Ik zie dat je ook schrijft en wat verhalen op de blog hebt staan, heb je toevallig niet gedurfd met een roman? Het is iets wat ik verschillende auteurs op internet heb zien doen, voornamelijk via Amazon. De groeten.
Ik ben blij dat de aanbeveling u van dienst is.
Wat mijn eigen romans en korte verhalen betreft, ik heb gepubliceerd bij verschillende uitgevers en ja, ook bij amazon.
Groeten!
Bedankt, Oscar. Je zult een opmerking naar mij maken.