De ex-voetballer en filosoof Jorge Valdano zei het al af en toe. Er zijn mensen, zoals hijzelf, die non-stop praten als ze nerveus worden. En natuurlijk, naar de dokter gaan is een tijd waarin zenuwen naar boven komen. Als je daar nog het ongemak aan toevoegt om je geslachtsdelen aan de wetenschap bloot te stellen voor de dienstdoende specialist, kan de zaak overal breken.
Meestal tellen één, of één in dit geval, druppels de seconden die verstrijken om uit het moeras te komen met zo min mogelijk schade, vooral in termen van waardigheid. Maar niemand verzekert je dat je, op zoek naar een soort van ontspanning, de basdokter in kwestie niet je vitale heldendichten en zelfs je perceptie van de conformatie van de kosmos vertelt.
Het is geen kwestie van de dokter die je vertrouwt, het is gewoon een bevrijding van je geest die gevangen zit tussen angsten, schaamte, reserveringen en een poging om je struisvogelkop te verbergen, wat ons uiteindelijk in een zeer, zeer diepe monoloog stort. Katharina Volckmer heeft heel goed geweten om ons in de huid te krijgen van een van die citaten die we allemaal willen vermijden. Literatuur intiem tot de grenzen van de ingewanden met de ziel ...
Synopsis
Een jonge Duitse vrouw die in Londen woont, bezoekt haar arts, dr. Seligman. Tijdens het bezoek begint hij te praten en blijft praten en stopt niet met praten... Het resultaat is een hevige monoloog waarin het meisje openlijk spreekt terwijl de dokter haar onderzoekt en ze alleen de bovenkant van haar hoofd ziet.
Naarmate het parlement vordert, zal de lezer ontdekken dat Dr. Seligman joods is en dat de verteller de behoefte voelt zich voor hem open te stellen als een Duitser die verontwaardigd is over hoe haar landgenoten met het verleden omgaan. Die verontwaardiging bracht haar ertoe om in het midden te belanden, hoewel ze nu moet terugkeren voor de dood van haar grootvader. Maar het ongemak dat ze voelt, strekt zich ook uit tot haar toestand als vrouw, en haar verhaal gaat ook over gevestigde rollen, haar perceptie van haar lichaam, de kracht van verlangen, haar conflicten met identiteit en seksualiteit of de fantasieën die door haar hoofd spoken. De jonge vrouw vertelt ook over de overweldigende aanwezigheid van moeders of over de fysieke transformaties die worden opgevat als historisch herstel, en ze verliest zichzelf in onschatbare omzwervingen over Duits brood en de relatie met orale seks of het bizarre gebruik -ook seksueel- van de staart van een eekhoorn. En dus, pratend en pratend, zal de ware reden voor uw medische bezoek worden onthuld ...
Een debuut zonder haren op de tong, dat lacht uitlokt en tegelijkertijd ongemakkelijk is door zijn heftige en diepgewortelde toon, niet ver verwijderd van dat van Thomas Bernhard, met wie de auteur kracht en slechte kwijl deelt. Op Citaat, Katharina Volckmer portretteert een jonge vrouw die een vernietigende afrekening maakt met haar erfenis, met haar geslacht en met zichzelf, en zo tot een snel lezende tekst komt, met een subversieve en zeer zwarte humor, die niemand onverschillig laat.
Je kunt nu de roman "The Date", door Katharina Volckmer, hier kopen:
