Het illustreren van een boek heeft iets van een magische interpretatie. Wat de illustrator uiteindelijk voorstelt, krijgt toegang tot die intieme ruimte waarin het gefluister van de schrijver en de innerlijke stem van de lezer naast elkaar bestaan, een vierdimensionaal gesprek vanuit het enkele vlak van pagina x. En de goede illustrator heeft die gave om het gesprek vast te leggen.
Nuria Díaz laat in dit boek zien dat ze tot die groep goede illustratoren behoort. Natuurlijk moet het verhaal de moeite waard zijn, het moet overbrengen, de nodige empathie bieden die het gesprek uitlokt en uitnodigt tot vereeuwiging in een illustratie die in combinatie met de woorden tot leven komt.
Zonder twijfel is het excuus, het argument, de moeite waard. Juliette, de hoofdpersoon van het verhaal, heeft bevoorrechte ogen ... niets te maken met de kleur van haar irissen, noch met haar visuele vermogen. Ik bedoel het vermogen om in één oogopslag te zien, te observeren en voor te stellen. Zijn blik omvat alles. Als hij met de metro reist, is hij gefascineerd door het ontdekken van lezers die op papier zijn gedupeerd in hun avonturen. Een prachtige routine brengt ze daar allemaal samen, in hun metrostoelen maar overgebracht naar verre werelden of verre ideeën.
Juliette besluit echter op een dag haar eigen avontuur te schrijven. Het is niet zo dat potlood en papier in de hand zijn. Het is gewoon een doorbraakbeslissing met je routine. Hij stapt uit de metro voordat hij naar zijn werk gaat ... en kijk wat er gebeurt.
Want Juliette bewondert de schittering van literatuur als het gaat om de rondleiding lezen. Ze houdt van boeken en lezers, maar ze hunkert ook naar een verandering, een nieuwigheid, een onvoorzien avontuur dat haar op de een of andere manier verrast en doet herleven.
En ze belandt ook in een fantastische reis, een avontuur dat lezers in de metro lezen en dat morgen misschien wordt gelezen, wanneer een van hen, de lezers, een nieuw boek opent dat vandaag nog niet is geschreven.
We kunnen ons een Alicia voorstellen die uitstapt bij het Atocha-station om haar wonderland te vinden, of Judy Garland die wordt onderworpen aan de grillen van een orkaan in Kansas die is veranderd in een stroom vanaf het laatste metrostation. Wat er met Juliette gebeurt, hangt af van haar wil om van haar leven het meest opwindende avontuur te maken.
Je kunt nu het geïllustreerde boek kopen: Het meisje dat in de metro las, een werk van Christine Feret-Fleury, geïllustreerd door Nuria Díaz, hier:
Ooooh! Ik kwam dit net tegen. Alvast bedankt
Bedankt. De waarheid is dat illustratie me altijd heeft gefascineerd. Ik heb ook samengewerkt met illustratoren en ze doen geweldige dingen