De hoofdpersoon van deze roman, oorspronkelijk gepubliceerd in 1968, is Billy Casper. Maar er is nog een Billy die als referentie kan dienen om deze jongen uit het depressieve Engeland van de mijnen te lokaliseren, het is Billy Elliot, die jongen die zich in de jaren 80 aan het dansen wijdde.
Beiden behoren tot een van die mijngemeenschappen, beide worden verstoten omdat ze anders zijn. De goede oude Casper is echter een extremer geval. Het is niet zo dat de Billy in deze roman niet kan dansen omdat hij zichzelf ongepast vindt voor een man, zijn ding is dat hij nauwelijks kan ademen in een marginale ruimte waar zijn moeder hem verwaarloost, zijn broer hem in elkaar slaat zodra hij een beetje drinkt alcohol, zijn vrienden maken de leegte en op school geven ze het op voor nog een verloren ziel.
Maar uiteindelijk komen de verhalen van de twee Billy's op de een of andere manier weer samen. Tussen de ellende, de teleurstellingen, de eenzaamheid en de bitterheid van een wrede jeugd, is het altijd verheugend om de kleine man te zien vertrekken, ontsnappen aan zoveel ergernis.
Met Billy Casper lijden we onder zijn stiltes die hem tot een donkere en sinistere persoonlijkheid maken, vol onbegrip en haat. Tot er ineens een havik verschijnt. Kleine Casper bouwt een relatie op met die roofvogel om zijn wonden te helen, waar hij zijn angsten en haat kan transformeren, zodat fictieve literatuur de leiding heeft om ons met de wereld te verzoenen.
De vraag is of de omstandigheden Billy Casper opnieuw zullen toelaten om over zijn onheilspellende realiteit heen te vliegen. Of als, integendeel, alles zal eindigen met de snelle val van de havik die in de harde grond neerstort.
Je kunt het boek kopen Kees, wat was de tweede roman van de overleden Engelse schrijver? Barry zegt, hier: