Als je een oorlog meemaakt, ontkom je er niet altijd aan door het conflictgebied te verlaten. In de aseptische beschouwing van deze laatste term bestonden eerder andere concepten zoals: huis, kindertijd, thuis of leven ...
Heda verliet haar huis of conflictgebied samen met haar familie. De belofte van een vredig leven leek de oplossing voor al zijn problemen. Maar de toekomst is een massa roestige herinneringen, verlengd naar de ultieme toekomst: de dood.
Omdat er mensen zijn die dood in het leven ronddwalen, zombiezielen die nooit meer genegenheid zullen kunnen voelen. Heda's familieomgeving begeleidt haar melancholische evolutie over de hele wereld. Zijn hele familie, zijn vader, moeder en broer zijn slechts de fysieke verschijning van wat ooit zijn huis was.
Europa, als een verhalend werk, benadert Heda en de rest van de personages vanuit een hermetisch perspectief. Sommige personages gestrand door pijn kunnen zichzelf niet openlijk presenteren met hun verdriet en hun hoop. Hun zielen zijn gesloten of gebroken, ze gedragen zich als vervreemde wezens, en slechts enkele ogenblikken is er een gevoel van menselijkheid. Genoeg om het personage in kwestie een unieke schittering te laten ontwaken en sensaties te bieden vermenigvuldigd met zijn eenvoudige maar eeuwige uitstraling.
Dat het verhaal zoveel verborgen pijn uitstraalt, is een prestatie die alleen een goede pen kan bereiken. Het begrijpen van Helda, het nabootsen van haar tragische bestaan, rechtvaardigt al het lezen.
Op het eerste gezicht spreekt de roman over het grote probleem van vluchtelingen, over wat het betekent (en we begrijpen het niet altijd) je huis verlaten. Schuld, haat en mishandeling regenen op deze veroordeeld tot emigratie.
Alles wat te lezen is om zich in te leven in de concrete gevallen, binnen de algemeenheid, kan alleen maar goed doen in de lezer. Misschien kun je andere gevoelens bijbrengen om te begrijpen wat het betekent om je huis te verlaten.
Je kunt nu de roman Europa, het nieuwste boek van Cristina Cerrada, hier kopen: