Het vervreemden heeft een wortel van het vreemde, van het vreemde van deze planeet. Maar de term wijst uiteindelijk meer op het verlies van de rede. In deze roman van Antti Tuomainen worden beide uitersten samengevat. Omdat uit de kosmos een ver mineraal spoor komt waar iedereen om verschillende redenen naar hunkert.
De menselijke conditie manifesteert zich opnieuw als in staat tot alles om zelfs maar een stukje onsterfelijkheid te bezitten, van een nieuw materiaal waarvan de aard kan dienen als onuitblusbare energie of om elke ziekte te genezen. Ambitie kan alles als niemand zeker weet wat de betekenis van het nieuwe is. De strijd is gediend, hoe ver hij ook komt...
Aan de rand van een afgelegen dorp in Finland valt een meteoriet uit de ruimte. De bijzondere gebeurtenis brengt de inwoners van de stad onmiddellijk van streek, aangezien de rots meer dan een miljoen euro waard zou kunnen zijn, en het is niet duidelijk van wie het is.
Het buitenaardse mineraal zal een paar dagen in het plaatselijke museum blijven, elke nacht bewaakt door Joel, een lutherse predikant, oorlogsveteraan en getrouwd met een vrouw die zwanger is van een kind dat niet van hem is. Het is onvermijdelijk dat pogingen om de kostbare schat te grijpen, wat het ook mag zijn, niet lang op zich laten wachten.
