Een van de essentiële hulpbronnen in misdaadromans is het anticiperen op moord.
De moordenaar streeft ernaar zijn grote werk te voltooien, maar op de een of andere manier moet hij iemand waarschuwen voor wat er gaat gebeuren.
Ik weet niet wat psychiaters hierover zullen zeggen. Als de seriemoordenaar werkelijk kan geloven dat hij een kunstenaar is, zo afhankelijk van bewonderaars die uit zijn op zijn macabere representaties...
deze roman De uitvoerder neemt opnieuw dit afgezaagde concept over van de moordenaar als iemand die moet waarschuwen voor zijn messiaanse werk dat de macht over leven en dood weerspiegelt.
Voor het overige is de roman rijk aan typische karakters als journalisten die op onderzoek uit gaan, politieagenten die persoonlijk bij het verhaal betrokken zijn, gemartelde en slinkse persoonlijkheden en persoonlijkheden gehuld in duistere twijfels.
Maar uiteindelijk wordt al deze neiging tot het cliché van het genre noodzakelijk geacht. Het is de moordenaar die op mimetische wijze probeert weer te geven wat er in bekende zwarte romans gebeurt met de realiteit van de plot. En dan ontdek je hoeveel nieuws deze roman brengt.
Een met sterren bezaaide journalist in zijn beroep, een onderzoeker met een bijzondere persoonlijkheid die zich inzet voor de zaak, een perfecte setting in het diepe Noorwegen die zoveel bijdraagt aan het huidige zwarte genre.
Een politiecomplot dat, met nadruk op de meest typische bronnen, in sommige scenario's supernieuw blijkt te zijn waarvan we, waanzinnige lezers, dachten dat we het wisten.
Het boek The Executor, de roman van Geir Tangen, kun je nu hier kopen: