De veelzijdigheid van Elia Barcelo maakt van een retrospectief van zijn werk een volledige bibliografische referentie. Onder hetzelfde auteurschap vinden we een diversiteit aan voorstellen die een briljante capaciteit tonen. Van het begin in sciencefiction tot de overgangen tussen historische fictie, het noir-genre, suspense of een later "magisch" realisme. Magisch in die zin dat de fantastische herinneringen aan het ambacht van de auteur soms de plot lijken te bestormen.
En de manier om alles samen te voegen, de manier waarop hun verhalen onmiskenbaar de zijne worden, komt voort uit een verhalende spanning die altijd wordt gefaciliteerd door de plot zelf en wordt aangevuld met een structuur waarin elk hoofdstuk een onvervreemdbare haak voor het volgende gooit.
In «El echo de la piel» bevinden we ons (zoals bij andere gelegenheden in recente werken van Barceló en enkele andere auteurs zoals Joël Dicker), waarbij de twee vlakken vanuit verschillende tijden parallel voortbewegen. Verschillende chronologieën die soms op magische wijze met elkaar verweven zijn, anticiperend op die laatste knoop die gebeurtenissen uit het verleden en het heden voor altijd met elkaar zal verbinden. Met de smaak van lotsbestemmingen en levens gescript om een transcendentale betekenis te geven aan alles wat er gebeurt.
Sandra accepteert het voorstel van Don Luis om de biografie van haar moeder te schrijven. Ofelia Arráez creëerde een heel imperium rond damesschoenen en nu begint Sandra, gekozen als biograaf, misschien niet zo toevallig, hartstochtelijk aan die reis naar het verleden die de hele hercompositie van een leven is. Niets minder dan de fascinerende tijd van de grote Ophelia.
Sandra kon zich vanaf het begin voorstellen dat de grote Ophelia moedig moest vechten tegen ongunstige omstandigheden. Haar toestand als vrouw zou grote inspanningen vergen om te worden wat ze was. Maar naast de begraven feministische claim die de biografie zou kunnen baseren, gaat Sandra in op de lichten en schaduwen van Ofelia's dagen. Dagen die nieuw licht herwinnen tussen foto's, documenten, getuigenissen en verontrustende ontdekkingen die wijzen op een alternatief bestaan dat uiteindelijk het meest zeker schrijft over Ofelia, het onbekende.
Het is in de onmogelijke symbiose tussen verleden en heden voor twee van zulke verre personages dat Elia Barceló haar verhalende genie implementeert, dat meesterschap over alle middelen ten gunste van het plot. Omdat de dingen veel verder gaan dan het louter parallel lopen tussen wat er met Ofelia is gebeurd en wat er met Sandra gebeurt.
De waarheid van het verleden is altijd verborgen tussen wat mogelijk is gedocumenteerd en wat wordt herinnerd door degenen die nog kunnen getuigen. Maar soms lijken de tijdplannen overeen te komen om een nieuw pad voor te stellen. De tijdsspiraal wordt gevormd tot een lus waarin Sandra alles kan zien met een realisme dat niet langer alleen betrekking heeft op het onderwerp van studie waarop de biografie van Ofelia moet worden afgesloten, maar ook als iets essentieels voor haar leven lijkt.
Het ontdekken van de echte Ophelia tussen de opeenstapeling van tegengestelde versies is een overvloed aan tegenstrijdigheden die typerend zijn voor al het leven, inclusief dat van Sandra. En de grote geheimen van de briljante vrouw gaan volledig open voor een Sandra maakte een bevoorrechte onderzoeker naar een realiteit die heel anders is dan wat bekend is.
Je kunt nu de roman El eco de la piel, het nieuwe boek van Elia Barceló, hier kopen: