De wet van wolven, door Stefano de Bellis

Het zal aan Luperca zijn, de soort wolvin die Romulus en Remus zoog. Het punt is dat de onweerlegbare legende perfect past in een deel van de visie van het Romeinse Rijk als een onverzoenlijke maar georganiseerde cultuur, met een instinct om te overleven en zelfs te bestendigen. Omdat er geen andere beschaving was die zo capabel was als degene die Rome door de halve bekende wereld verspreidde.

Onder het verstrijken van eeuwen en eeuwen van overheersing zijn er talloze verhalen en nieuwe mythen over keizers en veroveringen. De vraag is of we informatie willen verzamelen waarmee we ons tijdens bijeenkomsten kunnen overweldigen of gewoon willen genieten van romans die prachtig zijn opgevoerd en ons dichter bij dat idee van het alledaagse brengen dat de ware transcendentie van het historische veronderstelt.

Deze keer gaan we terug naar 80 voor Christus. C. waarin het Romeinse rijk net aan zijn expansie en glorie was begonnen. Maar toch krijgen we in dit complot een paradoxaal duistere visie, van een samenleving zoals in elk ander tijdperk, gegeven aan haar morele overtuigingen van verwijderbaar en gezet. Onder het grote Rome bestond, naast de catacomben die later kwamen, ook die begraven dubbele standaard waar de filosofische proclamaties van de eerste glimpen van licht uit het Westen verbleekt bij gebrek aan frisse lucht.

Er is geen betere plek om een ​​suspenseverhaal te presenteren, een authentieke thriller die, dankzij die naturalisatie en vroege benadering van de modus vivendi van zowel de vulgaire als de bevoorrechten van die tijd, onze huid weet te borstelen als uit een roman met een reis door de tijd zal het proberen.

Dankzij dit soort verhalen benaderen we de officiële kronieken met een completer perspectief. Omdat de wolvin Romulus en Remus net zoveel zoog als ze bleef zogen, zijn er zoveel Romeinen die dol zijn op lupanares, Romeinse baden, wijn ... en veritas gereserveerd voor de meest intieme kringen. Wat in Rome gebeurt, komt niet uit Rome. Als Cicero, een personage uit dit verhaal, weet...

Alleen dat alle duisternis en perversie van de moraal van het moment zijn onmiskenbare donkere kant heeft. Vleselijke genoegens en ambities gleden door de straten van Rome met hun verderfelijke geur van dood en vijandigheid. Godzijdank of Jupiter vinden we ook degenen die op moraliteit vertrouwden en zichzelf aan hun wetswerktuig gaven om te proberen te voorkomen dat Rome een absolute rel zou worden.

Verschillende thema's openen zich voor ons als vertakkingen die verwijzen naar de meest onvermoede link. Meerdere misdaden zonder duidelijke motivatie aan de ene kant en beschuldigingen van gruwelijke moorden aan de andere kant. Het leven is veel minder waard dan wat Rome inspireert. Daarom is het gemakkelijk om misdaad te zien als wraak of als een manier om vooruit te komen. De beurs of het leven, de teerling is geworpen voor de inwoners van de hoofdstad van de antieke wereld.

Je kunt nu de roman «Het recht van de wolven», door Stefano de Bellis, hier kopen: