Het waren de eerste jaren van de XNUMXe eeuw, Violet woonde comfortabel in haar landhuis met haar geliefde echtgenoot... Dit is hoe het verhaal van een Perrault getransporteerd naar het begin van de XNUMXe eeuw in het Engeland van koning Edward VII kon beginnen. We weten alleen al dat Perrault in staat was om zich te verdiepen in het meest openhartige verhaal van prinsessen alsof hij een reeds bestaande ader eruit kon halen.Poe om elk scenario om te zetten in een duister verhaal.
Misschien verdoezelt Violet daarom uiteindelijk haar persoonlijkheid, geplaagd door een krankzinnige nieuwsgierigheid naar een sprookjesboek dat haar man weigert haar te lenen voor haar afternoontea en vrije tijd voor het raam met uitzicht op het landschap.
Elke obsessie kan eindigen in een waanidee. En zo overkomt de goede Violet, die uiteindelijk haar botten afstaat in een sanatorium, om het herstel van de rede te zoeken door middel van afzondering en de therapieën die typerend zijn voor een wetenschap die weinig geneigd is om dementie te beschouwen als een ziekte in de zin dat het misschien nu.
Maar Violet weet te ontsnappen uit de spiraal en keert terug naar huis (misschien heeft het feit dat ze er niet bij was haar de nodige chemische balans gegeven). Er is echter een vreemdeling bij haar huis aangekomen die weer argwaan wekt en die uiteindelijk nog erger wordt dan de sinistere obsessie die haar had geplaagd vóór haar ziekenhuisopname.
Al heeft Violet misschien iets geleerd in haar psychotische fase. Het zal haar in ieder geval alert houden en beter in staat zijn om te proberen de waarheid te onderscheiden van de valse weerspiegelingen van waanzin.
Tot het punt waarop ze echt tot de conclusie kan komen dat niemand in dat huis gezonder is dan zij, in het licht van de aanwijzingen die het bewijs zijn geworden dat alles wat er in dat huis gebeurt, het gevolg is van een macaber plan dat eindelijk kan eindigen. met zijn eigen leven.
Je kunt de roman nu kopen De boekenverzamelaar, het nieuwe van Alice Thompson, hier: