Het overkomt mij meestal dat ik bij het lezen van een boek concepten koppel aan een heel ander concept. In dit geval sprong de klik kort na het lezen Ik herinnerde me de ondraaglijke lichtheid van het bestaanvan Milan Kundera. Het zal een kwestie zijn van dat aroma voor de magische momenten van het leven, zo zeldzaam als déja vù. Beide werken delen deze intentie om het ongrijpbare met elkaar te verbinden. In het geval van Milan Kundera vanuit een dieper, meer existentieel niveau, in het geval van Javier Aznar vanuit een ironisch, bijna burlesk perspectief, ervan uitgaande dat magie niet lang duurt.
Het ding over de prachtige momenten waarop de planeten op één lijn staan en naar je knipogen, is knaller. Als dit niet het tranendal was dat het is, zouden de gelukkige momenten zich tot een horizon van alle tijden moeten uitstrekken. Het paradijs moet zoiets zijn geweest totdat Eva het verprutste, of Adam, of beide.
Maar wat gaan we doen, wij mensen verpesten veel. Wat buiten twijfel staat, en het is eerlijk om dat toe te geven, is dat schoonheid bestaat dankzij middelmatigheid. De vergelijking is altijd nodig om de schoonheid van het betreffende moment te kunnen kwantificeren.
El boek Waar gaan we vanavond dansen? Het is dezelfde vraag die we graag zouden willen stellen door de persoon van wie we houden..., of misschien is het een ironische uitspraak over het onmogelijke, of een retorische vraag over een geluk dat je vluchtig raakt.
Dit werk is een fascinerende reis door een routine die krampachtig wordt gesublimeerd door het vluchtige. Een elegante vertelling die je gevangen houdt in dat contrast tussen het alledaagse en de onverwachte schittering van het bijzondere, dat je plotseling benadert en je je eigen sensaties doet hervinden, verzameld als schatten van de ziel.
Bunbury zong, in een wisselend thema, zoiets alsof de ziel haar boeken schrijft, maar niemand ze leest. Dit boek is het dagboek van een ziel die zich vrij beweegt tussen het alledaagse en het uitzonderlijke, en biedt een smakelijk leesplezier van buiten naar binnen, van de realiteit naar de subjectieve blik van een personage dat in staat is om wat geleefd is om te zetten in volledig genoten. Altijd weten dat niets blijvend is. En met de nodige humor om het vreedzaam te aanvaarden.
Die zware last van ‘niets meer’ overwinnen met de humor, elegantie en goede literatuur die het biedt Javier Aznar het is een daad van literaire vrijgevigheid.
Je kunt het boek kopen Waar gaan we vanavond dansen?, het laatste van Javier Aznar, hier: