Bekijk de film “Chavalas” geheel gratis op RTVE SPEEL.
De schildpadden voeden zich goddelijk met gazpacho. Totdat ze uiteindelijk sterven, God weet waarom. En mensen bewaren nooit hun meest authentieke portret als ze hun identiteitsfoto maken, iets wat niemand kan begrijpen. Vreemdheid brengt ons zo dicht bij het alledaagse omdat we tenslotte allemaal deelnemen aan die vreemdheid en vervreemding rond een realiteit die altijd snel vooruitgaat.
Zelfs dingen gebeuren net zo snel voor sommige buurtmeisjes zoals die in de film. Alleen het beeldhouwwerk van hun namen blijft op een bankje met uitzicht op het flatgebouw dat er altijd voor hen was en elke mogelijke schitterende zonsondergang verbergt. Een gevelsteen titan zonder balkons.
Het is de wereld van Marta, Desi, Bea en Soraya, de vier Cornellá-meisjes die in de tussentijd alles delen van wat er over is van hun jeugd. Zelfs ten koste van middelpuntvliedende krachten die er altijd toe leiden dat ze allemaal op de meest onverwachte plaats worden verplaatst. Je kunt al dromen van een fotograaf in Stockholm zoals Marta of een bar vol kanaries zoals Angela. Alles gebeurt.
Daarom is het fascinerend om dat moment te ontdekken, dat moment dat overbelicht is in het licht van de vitaliteit van de jaren twintig. Van Barcelona naar Cornellá moeten er een paar bushaltes zijn, maar tegelijkertijd zijn er geen verre universums meer. De vraag om een ​​film als deze te regisseren is weten hoe je de sluiter maximaal opent om te laden wat er gebeurt met realisme. Geen kitsch of ad hoc filmfixes. Wat er met deze meisjes gebeurt, is zo waar dat ze je het gevoel geven dat je bij hun groep hoort.
Met andere woorden, niets te maken met romantische formules, versie van Amerikaanse jeugdfilms. Marta kan op het laatste moment weer ongelijk hebben, we zullen het nooit weten. Zodra de wortels zijn aangenomen, reist een rustiger persoon. En er zal tijd zijn om opnieuw te struikelen, of helemaal niet. De vraag is of die vrienden er weer zullen zijn om een ​​gekneusde Marta op te halen als de beslissing een mislukking blijkt te zijn.
Het begin en het einde van het verhaal. Marta's behoefte om koste wat kost uit haar buurt te ontsnappen en de ontdekking van de identiteit die in die straten is gesmeed als een noodzakelijk elixer voor elke maker, of je nu bent opgegroeid in een herenhuis of een favela. De ontwikkeling straalt ondertussen een overweldigende authenticiteit uit met een geĂŻdealiseerd punt van vriendschap maar met de rauwheid naar het geluk van de momenten.
En ook een punt van wat we vrouwelijke empowerment zouden kunnen noemen. Omdat deze meisjes ook die vrouwen zijn van een bevrijde generatie, ongetwijfeld geconfronteerd met obstakels die nog steeds stevig zijn, maar ervan overtuigd zijn dat een vrouw zijn alles doet wat uit je kutje komt. Ongetwijfeld een verhaal om van te genieten en om verloren horizonten terug te vinden, die van die tijd die velen van ons alleen kunnen aanschouwen van oude foto's.