Steve Cavanagh begint een alternatief voor zichzelf te worden john banville in spanning gemaakt in Ierland. De vertaling in het Spaans is niet dat het de meest directe was, maar de titels beginnen te komen. En de algemene ontvangst van zijn plots, juridische thrillerrol, was een echte schok. Er is geen liefhebber van noir, maar wel met die melancholische zweem van iemand die nog steeds aanknopingspunten zoekt tussen politie en justitie, die niet zwicht voor de Eddie Flynn-reeks.
Want met Advocaat Flynn verveelt men zich nooit. Mede door de wijze karakterisering die veranderlijk is in een veelheid aan plooien die uiteindelijk steken als verrassende randjes en als noodzakelijk tegenwicht, alles draait om sappige plots, goed uitgewerkt en perfect onderhouden in de meest afgemeten spanning van de alchemist der letters die Cavanagh is al.
Zoals ik al zei, slaagt Cavanagh er enerzijds in om de tegenstellingen van zijn personages niet te laten kraken. Want die onregelmatige sensaties van de personages zijn zelfs nodig zonder uiteindelijk in een gebrek aan geloofwaardigheid te vervallen. Een duivels evenwicht waarin deze auteur zich beweegt als veteraan trapezeartiest in het zwart op zijn witte achtergrond. Maar succesvolle personages die in de woestijn zijn verhuisd, zouden geen zin hebben. De uitbundigheid van de kaders met politieke, sociologische en natuurlijk politie-ondertonen leidt uiteindelijk tot slotrondeverhalen.
De best aanbevolen romans van Steve Cavanagh
13. De moordenaar zit niet in de beklaagdenbank, hij zit in de jury
Het klinkt heiligschennend voor een schrijver om vanaf de titel te wijzen op de mogelijke oplossing van zijn verhaal. Maar zoals op zoveel andere gebieden, leidt alleen durf tot het breken met dogma's en trends. Als Steve daar vanaf het begin op wilde anticiperen, dan was dat niet erg. We zullen weten waar we moeten zoeken als geen van de personages in het verhaal het weet... En dat heeft al het ziekelijke punt van een alwetende lezer die spanning speelt met andere soortgelijke.
Maar het is ook dat de zaak zo'n groteske verandering van focus veronderstelt ... Dat de moordenaar zou kunnen nadenken over hoe gerechtigheid zichzelf in de voet schiet, hoe de beklaagde om genade smeekt voor een naderend vonnis met de vreemde zekerheid van enkele aanwijzingen die hem lokaliseren. in het centrum van de orkaan... Maximale spanning gegarandeerd omdat er een kwaadaardig plan boven ons hangt. Kane rommelt niet en zijn dichtstbijzijnde horizon wordt gezien als een van de meest ingenieuze misvattingen van de recente misdaad.
De moord was niet het meest gecompliceerde onderdeel. Het was nog maar het begin van het spel. Joshua Kane heeft zijn hele leven op dit moment voorbereid. Hij had het al eerder gedaan. Maar deze keer zal het belangrijkste zijn.
Dit is het moordproces van de eeuw en Kane heeft moord gepleegd om de beste plaats in de rechtszaal te bemachtigen. Maar er staat iemand op de uitkijk, iemand die vermoedt dat de moordenaar niet de beklaagde is. Kane weet dat de tijd dringt en alles wat hij wil is de veroordeling voordat hij ontdekt wordt.
Half om half
De uitdaging is geserveerd. We bevinden ons voor de vertegenwoordiging van de misdaad. In een van die scènes waarin de dienstdoende rechercheur arriveert om alles op orde te krijgen. Alleen deze keer wordt de re-enactment van de moord nog steeds dampend uitgelegd door de gemeenste psychopaat, die een van de twee zou kunnen zijn ... meisjes om precies te zijn.
De juridische spanning krijgt in deze plot het gevoel dat alle rode lijnen en alle morele grenzen worden overschreden. Het is niet langer alleen een kwestie van rechtvaardigheid, het is ethiek, menselijkheid... Maar we staan niet voor dit boek om te vervolgen en niemand anders dan om te weten wie eerst. Tussen trompe l'oeil en zelfbedrog waartoe de auteur ons op de een of andere manier verleidt, zijn we eindjes aan het knopen en losmaken, en zien eruit als wanhopige junkies op zoek naar een aanwijzing.
En dan is de zaak nog niet af. Want justitie mag ook niet zwart of wit zijn. De mythe van koning Salomo die een stoel oprichtte wat betreft standrechtspraak is een milonga naast wat hier aan de hand is. Of misschien wel. Vandaar de titel die verwijst naar 50% kansen bij Cristiano.
"911 Wat is uw noodgeval?" "Mijn vader is dood. Mijn zus Sofia heeft hem vermoord. Ze is nog steeds in huis. Stuur alstublieft hulp." "Mijn vader is dood. Mijn zus Alexandra heeft hem vermoord. Ze is nog steeds in huis. Stuur alstublieft hulp."
Een van hen is een leugenaar en een moordenaar. Maar welke?
De advocaat van de duivel
Derde deel van de Eddie Flynn-serie. Een voorstel dat, wetende Cavanagahs liefde voor verwarring, iets minder het geval is. Maar natuurlijk vallen de deugden van Eddie altijd boven het gemiddelde door zijn succesvolle excentriciteit. En daar heeft hij ons weer gewonnen...
De ex-gevangene die advocaat is geworden, heeft slechts zeven dagen de tijd om een onschuldige man uit de dodencel te redden. De machtige officier van justitie Randal Korn staat bekend als de koning van de dodencel, omdat hij de aanklager is die in de hele geschiedenis van de Verenigde Staten van Amerika de meeste mensen tot de doodstraf heeft veroordeeld.
Wanneer Skylar Edwards dood wordt aangetroffen in Buckstone, Alabama, arresteert de politie de laatste persoon die haar levend heeft gezien: Andy Dubois, de student waarmee Skylar in een bar werkte. De stad bruist van woede, het lijkt niemand iets te kunnen schelen dat Andy onschuldig is en er is weinig hoop dat hij een eerlijk proces krijgt. Bovendien is de hem toegewezen advocaat verdwenen.
Eddie Flynn, de briljante advocaat uit New York met een duister verleden als oplichter, reist naar het zuiden om Andy's verdediging op zich te nemen, de beschuldiging van de aanklager te ontkrachten en de jongeman uit de elektrische stoel te redden. Maar Eddie heeft slechts zeven dagen om de echte moordenaar te vinden. Over een week zal de rechter het vonnis voorlezen. Zal Eddie het nog kunnen horen?
