Jeugdliteratuur heeft een bijna gepolariseerde voorliefde tussen romantische genres (adolescentieversie) en fantasy of sciencefiction. Weet je, de uitgeversindustrie schrijft voor dat ze denkt te weten waar ze een echte hit kunnen scoren onder de vroege lezers.
Hoewel, om eerlijk te zijn, we ook andere soorten boeken kunnen vinden die zijn gecatalogiseerd voor kinderen die iets meer bijdragen, hetzij in hybrides met eerdere genres of zelfs met andere benaderingen die erin slagen te ontsnappen aan de officiële voorschriften en uiteindelijk iedereen verrassen met hun geweldige repercussies. Ik herinner me met grote genegenheid De wereld van Sofia, door Gaarder, bijvoorbeeld een brutaal succes met filosofische ondertoon ...
Bij James Dasner we vonden de auteur van jeugdromans per definitie in zijn fantastische kant. En eerlijk gezegd, als ik moet kiezen voor genres, meestal gedefinieerd door uitgevers, geef ik de voorkeur aan fantasie boven romantisch.
Naar mijn mening is het beter om onze kinderen binnen te gaan in een wereld van miljoenen verbeeldingsmogelijkheden (dat geweldige hulpmiddel voor alle toekomstige ontwikkeling) dan ze niet (soms) te verzwelgen in sentimentele verhalen die ze lijken te verdoezelen en ze meer naar die wereld apart in de dan herbeleven van hun emoties in eenzaamheid.
En ja, u denkt misschien dat het belangrijkste is dat de cursisten lezen wat het ook is, en die interactie wakker maken met een taal die essentieel is voor hun volledige ontwikkeling. Als het een kwestie van smaak is, als de aanpassing naar leeftijd eenmaal is aangenomen, laat ze natuurlijk lezen wat ze willen. Daar heb je Blue Jeans tot John Green, maar waar is er een? Laura Gallego, J.K. Rowking of James Dashner zelf en zijn uitstapjes naar spannende sagen ...
Top 3 aanbevolen romans van James Dashner
De doolhofloper
Het eerste deel van de sage "The maze runner" zorgde voor die grote sprong naar de internationale markt van de auteur. Een voorstel dat fantasie compenseert met een existentialistisch standpunt vanuit het meest jeugdige standpunt.
Dat wil zeggen, jonge mensen die het overleven tegemoet treden met dat epische punt dat altijd de recreatie van een dystopische wereld biedt, die uit het niets verschijnt om de personages bloot te stellen aan de meest intense gevaren en de donkerste en meest onbepaalde fundamenten.
Als we uitgaan van het lot van de jongens die opgesloten zitten aan de andere kant van een labyrint waar ze elke dag mee te maken krijgen op zoek naar hun verlossing, betekent dit dat we de jongens moeten betrekken bij vindingrijkheid, bij aanwijzingen, bij het confronteren van hun angsten. Niemand weet hoe of waarom er nog meer kinderen op die schandelijke plek aankomen.
Maar het is ook waar dat als een boze geest dit als een gevaarlijk spel voor hun vermaak heeft bedacht, ze misschien niet hadden verwacht dat de kinderen eindelijk de uitdaging aan zouden kunnen met grotere garanties op succes.
Of dat, of je bezwijkt voor je angsten. Tot ze op een dag arriveert, het eerste meisje dat wordt toegewezen aan zo'n gevangenis die bekend staat als 'de open plek'. Zij is Teresa en samen met Thomas zullen ze een goed leiderschapsteam kunnen vormen op weg naar hun laatste ontsnapping.
De dodelijke remedie
Het derde en laatste deel van de open plek en het labyrint (prequels die later afzonderlijk worden gepresenteerd) krijgt een maximale spanning tussen de jongens die van hun geheugen zijn ontdaan en worden geconfronteerd met de strijd om te overleven, zonder heel goed te weten wat ze zullen aantreffen als ze daar eenmaal zijn ontsnapt.
Thomas heeft een onbepaalde tijd in een privé-afzondering doorgebracht. En uiteindelijk bevrijdt Cruel hem samen met zijn vergeetachtige vrienden. Zoals bij elk einde van een intense saga, worden we geconfronteerd met het verlies van personages die de achtergrond enorm beïnvloeden.
Maar om de uiteindelijke extase te bereiken, moet er natuurlijk een tegenwicht voor een verlies naar voren komen om het lezen verder te intensiveren. Het is moeilijk om je te verdiepen in een ontwikkeling en een einde zonder in de gekmakende spoiler te vervallen.
Wijs er alleen op dat Dashner wist, zelfs ten koste van een beetje zwaar in ontwikkeling, om een van die eindes aan te bieden die naar onze wereld lijken te worden overgebracht vanwege hun grote intensiteit en emotie.
Het oneindige spel
De saga "Mortality Doctrine" intensiveert die dystopische sensatie die zich uitstrekte tot onze hele wereld. Het is niet langer alleen "de open plek" en zijn personages gevangen in het ongewisse voor het labyrint.
Er is tegenwoordig geen grotere dystopie dan een dystopie die lijkt te naderen vanuit het virtuele, vanuit een ruimte waarin kunstmatige intelligenties naderen met hun eerste gezamenlijke intentie maar met hun onvoorspelbare vermogen ten opzichte van een andere, minder positieve wil.
In dit eerste deel maken we kennis met Red Virtual, het bekendste spel onder jonge jongens. Michael is een zeer begaafde gamer en in staat om het spel naar believen te hacken voor zijn eigen voordeel.
Maar zijn gaven worden plotseling door de overheid vereist om een dreiging te vinden die van de cyberwereld naar de echte lijkt te willen springen. En dan krijgt het spel een andere dimensie. En de concurrentie zal Michael voor zijn meest wrede en krachtige aartsvijand plaatsen.
De trilogie van het oneindige spel in mijn favoriet zonder de Maze runner buiten beschouwing te laten die ook erg goed is