Het schrijven van sciencefictionromans met een duidelijk feministisch punt wordt gemeengoed en zeer vruchtbaar. Zeer recente gevallen zoals De kracht Naomi wethouder, bevestigen ze. Stephen King hij wilde met de stroom mee om veel en goeds bij te dragen aan het idee.
Een ouder-kindproject moet een grote uitdaging zijn. Doen alsof je een boek met vier handen schrijft onder dit uitgangspunt, moet een magisch punt hebben waar ouder en nageslacht een denkbeeldig en verhalend voorstel delen. Al zullen de typische schermutselingen natuurlijk altijd op kritieke momenten ontstaan. Zonder twijfel een brainstorm die de moeite waard is om te bekijken.
En als mannelijke leden van een familie, Stephen King en Owen King vormen een originele situatie, een zeer bijzondere dystopie. Iets of iemand krijgt elke vrouw, eenmaal overmand door slaap, wordt ze gevangen door een soort spreuk, een spreuk uitgerust door wezens van deze wereld en die vastbesloten lijken om onze beschaving op een sinistere manier te beëindigen, zonder dat een dergelijke verovering kan worden geconfronteerd met niets dat de mens tot nu toe weet.
Er zijn geen mogelijke wapens die indirecte uitroeiing kunnen stoppen. Vrouwen dromen en ontwijken deze wereld volledig, extern beschermd door een cocon of pop.
Maar naarmate het verhaal vordert, komen er zoveel verontrustende vragen op.
Is het een uitroeiing of is het de vlucht van een vrouw naar andere werelden?
Evie is de enige bekende vrouw die niet deelneemt aan deze transformatie. Ze kan de antwoorden vasthouden en iedereen wil haar haar waarheid laten uitspugen, of het nu een onbewust vermogen is of omdat ze juist de dirigent is van die macabere mutatie van vrouwen...
Zonder vrouwen begint de wereld, onze wereld, onze beschaving te transformeren in een losgeslagen ruimte waar geweld hoogtij viert.
En achter de fantasie zit veel existentialistische reflectie, het nodige tegenwicht zodat de huidige dilemma's rond feminisme en zelfs ons sociale systeem tussen de sciencefictionbenadering naar voren komen.
Een van de grote deugden van Stephen King het is hun vermogen om absoluut tegengestelde situaties en emoties te presenteren. In een wereld die aan het ontbinden is, schitteren scènes van tederheid als gigantische sterren aan een zwarte lucht.
Aan beide kanten van de cocons is een nieuwe wereld te zien. Vrouwen vinden in deze dromen een nieuw paradijs, terwijl mannen navigeren tussen verwarring en wanhoop. De uiteindelijke reden voor het plan is iets dat in elke scène glijdt en uiteindelijk op de lezer explodeert met het gewicht van de donkerste en mooiste beelden, met hetzelfde gewicht op het bewustzijn van wie we zijn.
Wanneer Stephen King (Laten we de samenwerking van zijn zoon Owen King in deze roman vergeten, waarvan ik niet weet in welke nuances het kan worden ontdekt) hij begint een koorroman te schrijven, elk personage krijgt uiteindelijk een hoofdrol op basis van de duizelingwekkende maar wonderbaarlijk ontwikkelde beschrijving van uw psyche en uw omstandigheden.
Dus, terwijl we meel betreden, geeft het overgeven aan een nieuw hoofdstuk het plezier om de absolute hoofdrolspelers van het plot terug te vinden. Omdat King in koraal een gestructureerde bijenkorf maakt in alle cellen, zoals basispilaren, een essentieel mozaïek uit elk van zijn delen.
Wat betreft het feministische dystopie-aspect dat dit verhaal verbindt met aspecten van "The Handmaid's Tale" door Margaret Atwood, keren we terug naar die nasmaak van hyperbolische consequentie van het historische misdrijf tegen vrouwen. En met overdrijving kijken we naar ruwe realiteiten, aspecten die het machismo nog niet hebben verslagen.
Zonder ooit te weten wie Evie Black is, ontdekken we hoe alles om haar heen gebeurt, bij haar uiterlijk. Vanuit de vreemde wereld van haar aankomst manifesteert Evie zich met haar geweld dat recht wordt gedaan, met haar taal die ons verbindt met een dubbel bestaan van deze «vrouw» op dit vlak en in een ander dat ons nog steeds ontgaat, maar dat moet een natuurlijk universum voorbij een gigantische boom die alleen voor hen zichtbaar is.
Zoals altijd ontdekken we in de volledige fantasie die is ingevoegd in een weerspiegeling van onze echte wereld die vervorming die ons confronteert half het plotdilemma zelf half elke andere achtergrond, in dit geval die tweedeling tussen vrouwelijke - mannelijke universums, misschien overdreven door Stephen King om de klacht te rechtvaardigen die dit ontwaken van Evie en de nieuwe wereld veroorzaakte als een rechtvaardig aanbod voor iedereen.
Want daar gaat het uiteindelijk om. In de droom die bijna alle vrouwen van onze wereld bereikt, leidt hun ontwaken hen naar een nieuwe plek, naar hun plek vrij van mannelijke agressie. De nieuwe wereld is een paradijs waar moeders hun kinderen kunnen opvoeden met nieuwe concepten van gelijkheid, maar de banden trekken nog steeds.
Terwijl ze slapen (kijk uit, raak ze niet aan en probeer ze niet wakker te maken!) En bereiken die nieuwe ruimte achter de gigantische boom, de mannen zullen hun specifieke oorlog voorbereiden. De wereld doemt op in chaos en het kleine stadje Dooling grijpt de enige kans om alles op te lossen. Want daar is Evie, opgesloten in een cel en opgericht als de enige 'persoon' die in staat is de situatie te beheersen.
Slapende schoonheden bestaan aan beide kanten naast elkaar. In de oudheid, overgegeven aan hun slaap onder hun pop, bedreigd door de mens, losgeslagen om haar te zien onder die cocon die haar laat wachten om haar in een nachtelijke vlinder te veranderen, indien nodig.
Misschien hadden ze nooit moeten terugkeren, of in ieder geval niet allemaal. Misschien is Evie's karakter te licht geborsteld maar misschien is het zo nodig omdat Evie zelf de essentie van haar reis naar deze kant niet wil onthullen.
Ondertussen ontketent de man conflict en oorlog. Met een essentiële rol van Clint (die niet de hoofdpersoon is), de psychiater die zich bekeerde tot Evie's verdediger omwille van het herstel van de normaliteit, naderen we een einde waarvan we niet alles weten.
En terwijl we het boek naar tevredenheid uitlezen, ontdekken we dat we niet zo veel wisten over de kern van de zaak. Stephen King het besprenkelt het einde zoals zo vaak eerder, met verspreide schijnwerpers, het gaat van de ene hoofdpersoon naar de andere, deconstrueert de gevolgen, verdeelt het einde in porties waar met plezier van wordt genoten.
Misschien zit daar de genade in, zoals een kennis altijd tegen me zegt 'je wilt niet alles weten'. Het punt is dat Evie weg is en niemand weet of ze ooit nog terug zal komen. Want ondanks de schrik en de dreigende oorlog toen alle vrouwen in de wereld in slaap vielen, kan het zijn dat de man de les niet zo veel heeft geleerd.
Je kunt de roman nu kopen Doornroosjes, het nieuwe boek van Stephen King, hier:
