Melancholie is dat vreemde geluk van verdrietig zijn. Zoiets wees Víctor Hugo zo nu en dan. Maar de zaak heeft meer inhoud dan het lijkt. Melancholie is niet alleen het verlangen naar verstreken tijd, maar ook de ontmoedigende sensatie van het hangende, van het onopgeloste.
Melancholie heeft dus verschillende gradaties, in zoverre als die andere waarvan we wisten hoe we zijn tijd het hoofd moesten bieden met het succes van de acteur zonder script. Want met dat andere zelf kunnen we niet als wijzers van zijn geweten optreden.
Zo ontstaat melancholie, met die verdraaiing, met het onmogelijke evenwicht tussen schuld en verlangen. EN Nadia Newfoundland duikt in de onoverkomelijke afgrond van de ergste afwezigheden, die geen reden geven.
Na een tijdje zonder haar moeder te hebben bezocht, keert Ida terug naar Messina om haar te helpen met het opruimen van het huis waarin ze opgroeide voordat ze het te koop aanbood. Omringd door voorwerpen en herinneringen, zal ze moeten beslissen welk deel van haar verleden ze vasthoudt en welke ze loslaat.
Ondertussen lijkt de geest van hun leven, de plotselinge verdwijning van hun vader twintig jaar eerder, door de kamers te spoken en aanwezig te zijn in elke kier, in de vochtige muren en in alle gesprekken en stiltes tussen moeder en dochter.
Nauwkeurig en delicaat, deze roman kijkt naar de meest intieme om de onbekenden te belichten die een bestaan markeren, die waarop we onze identiteit bouwen: herinnering als een wond en als een toevluchtsoord, verlating en verlies van onschuld, de complexiteit van banden familie en geliefden … Finalist voor de prestigieuze Strega-prijs en geprezen door critici, dit werk plaatst Nadia Terranova tussen de meest interessante stemmen in het Italiaanse verhaal van vandaag.
Je kunt nu de roman "Vaarwel spoken", een boek van Nadia Terranova, hier kopen: