Top 3 boeken van Deborah Levy

In de laatste data, Deborah Levi beweegt tussen het verhaal en het biografische (Iets duidelijk met zijn laatste werk «autobiografie in aanbouw»verdeeld in verschillende werken). Een literaire oefening als placebo voor de wonden van de tijd, de grofheid van het leven en de natuurlijke gedwongen berusting. Maar merkwaardig genoeg worden in die fase van de volwassenheid, waarin het aantal slachtoffers begint te worden geteld, de meest glorieuze bladzijden bereikt.

Het precieze evenwicht tussen melancholie en verlangen, tussen hoop en ontgoocheling markeert nieuwe routes en verkent paden die je alleen op dat middenpad van het leven, zoals Dante zou zeggen, kunt betreden voor het grotere plezier van de lezers in het algemeen.

Maar voordat ze zichzelf als de hoofdpersoon van haar boeken beschouwt (zoals, merkwaardig genoeg, andere auteurs in grotere mate geneigd zijn te doen dan auteurs. Gabriël Wiener met dat vermogen tot de meest uitgesproken oprechtheid van binnenuit), vertelde Deborah Levy ons ook andere verhalen waarin de focus op de buitenkant meteen de vreemde gave van goede verhalenvertellers aantoonde.

Ik verwijs naar het vermogen om de anomalie, de vreemdheid, de belangrijkste tic in een personage vast te leggen dat gaat van het anekdotische naar het transcendentale, van het detail naar de volledige fysionomie. Het punt is om te vertellen over wat anders is om uiteindelijk, door empathie, aan te tonen dat er geen uniformiteit of normaliteit bestaat waaronder we ons kunnen vermommen...

Top 3 aanbevolen romans van Deborah Levi

Warme melk

Sofía's bijzondere levensverhaal is verweven in die vreemde limbo die is ontstaan ​​tussen een verstikkend moederschap en een begraven behoefte aan autonomie. Want Sofia is op vijfentwintigjarige leeftijd erg jong, te jong om zich te wijden aan de zorg voor haar moeder Rose.

De aandoening van haar moeder is onbepaald genoeg om te bedenken dat het misschien niet zo is, of dat het misschien niet zo erg is ... Een ziekte die haar tot het einde van haar leven aan haar dochter bindt, als een veroordeling voor de schuld van de vorige fokken. Omdat de vader hier al lang niet meer is, en hoewel Sofía overweegt hem tijdens dit verhaal te zoeken, zal de schaduw die de deken zal altijd van weinig nut zijn, met een zekere zweem van wanhoop.

Het punt is dat ze samen, moeder en dochter, van Engeland naar Almería reizen, waar ze een soort genezing hopen te vinden in een referentiekliniek voor patiënten die uitgezet zijn door de traditionele geneeskunde.

Almería strekt zich uit als een complete woestijn, zoals het leven van Sofía zelf, een antropoloog met een diploma maar niet in staat om een ​​baan en een leven te vinden. Maar Almeria heeft ook zijn strand, met uitzicht op de Alboránzee, waar ooit zoveel avonturiers reisden op zoek naar nieuwe werelden.

En op die inspirerende stranden maakt Sofía gebruik van haar vrije tijd om de rest van haar ziel te verspreiden. Tot hij Ingrid ontmoet, een Duitse inwoner, en ook een badmeester die allerlei scheepswrakken wil helpen.

De nieuwe personages die Sofia's leven binnenkomen, vermijden ongetwijfeld hun eigen totale schipbreuk, of verschijnen op zijn minst als redders voor haar meest intieme plot. Een nederlaag is minder het geval wanneer Sofía zich overgeeft aan de vreemdste seks, als wraak voor al haar tijd doorgebracht onder de last van moederlijke ziekte en de voogdij van haar domeinen met het ranzige aroma van een matriarchaal rijk.

Maar natuurlijk kan het contrast altijd interne conflicten veroorzaken en het paar ons als lezers en ontdekkers van de onbalans die uiteindelijk Sofía's vitale evenwicht verandert, in de war brengen.

De metafoor van de hete wateren waar kwallen in overvloed op zoek zijn naar trillend en warm vlees om zich aan vast te klampen... geïmproviseerde seks als een vorm van strijd tegen de onmogelijkheid van jeugd en leven. De zon van Almeria, soms generator van licht en schaduw, overbelichte beelden, maar altijd intens ...

De man die alles heeft gezien

Wijsheid berust in een hoog percentage van de gevallen in onwetendheid. Alles weten is jezelf veroordelen om de onpeilbare afgronden van de menselijke wil te ontdekken. Evenals de sinistere toevalligheden die het lot weven.

In 1988 wordt de jonge Saul Adler in Londen aangereden door een Jaguar terwijl hij de beroemde voetgangersoversteekplaats Abbey Road oversteekt. Zonder enig aanwijsbaar letsel vertrok hij de volgende dag met een beurs als historicus naar Oost-Berlijn. Maar de verwondingen veroorzaakt door het ongeval lijken ernstiger dan hij dacht, en tijdens zijn verblijf in Duitsland begint hij visioenen van de toekomst te krijgen, zoals de val van de Berlijnse muur.

In 2016, jaren na zijn terugkeer in Londen en midden in de Brexit, wordt Saul op Abbey Road opnieuw aangereden door dezelfde auto. Vanaf dat moment zal hij afhankelijk zijn van het verhaal van iemand anders om zijn herinneringen te begrijpen, gecondenseerd tot een complex mozaïek van mensen die hij gekwetst heeft en obsessieve details waarin verleden en heden met elkaar verweven zijn in een cirkel zonder uitweg.

The Man Who Saw It All is een diepgaande reflectie op de manier waarop de geschiedenis zich herhaalt als we onze fouten niet herstellen. Deborah Levy schetst een verontrustende reis door Europa in de afgelopen decennia en laat ons zien dat herinnering op dezelfde manier kan worden gevormd als grenzen.

zwemmen naar huis

Naar huis zwemmen doen de vissen. Sommige met meer moeite dan andere, zoals zalmen die stroomopwaarts gaan om te paaien, hoe kan dat alleen in het warme bed van het huis. Maar ja, mensen moeten ook wel eens zwemmen richting dat huis dat steeds meer stroomopwaarts inhaalt...

Bij aankomst met zijn gezin bij een huis in de heuvels met uitzicht op Nice, ontdekt Joe het lichaam van een meisje in het zwembad. Maar Kitty Finch leeft, komt naakt uit het water met groen gelakte nagels en presenteert zich als botanicus... Wat doet ze daar? Wat wil je van ze? En waarom staat Joe's vrouw toe dat hij blijft?

Swimming Home is een subversief en snel boek, een meedogenloze kijk op het verraderlijke effect van depressie op schijnbaar stabiele en vooraanstaande mensen. Met een zeer strakke structuur ontvouwt het verhaal zich in een zomerhuis gedurende een week waarin een groep aantrekkelijke en imperfecte toeristen aan de Rivièra tot het uiterste wordt gedreven. Met vernietigende humor grijpt de roman onmiddellijk de aandacht van de lezer en draagt ​​de donkere kant lichtjes.

Andere aanbevolen boeken van Deborah Levy...

Een eigen huis

Ja, Deborah Levy was zelf de zalm die op zoek was naar dat huis waar ze moeite mee had om te vinden na een sterk aanbevolen trilogie om de beste routes van vroegtijdig reizen te ontdekken. Want het leven begint één keer en kan op talloze manieren opnieuw worden opgestart. Deze biografie in aanbouw door Deborah Levy leert ons om met elke nieuwe blog van koers te veranderen, altijd ontsnappend uit het verwachte noorden ...

Deborah Levy stelt zich een huis voor op een warme breedtegraad, vlakbij een meer of een zee. Er is een open haard en een butler die aan uw wensen voldoet, zelfs ruzie maakt. Maar Levy is eigenlijk in Londen, hij heeft geen geld om het huis te bouwen dat hij zich voorstelt, zijn appartement is klein en het dichtst bij een tuin thuis is een banaan waaraan hij de zorg geeft die zijn dochters niet langer nodig hebben. De jongste heeft het nest verlaten en Levy, negenenvijftig, is klaar voor een nieuwe fase in haar leven. Zo neemt hij ons mee van New York naar Bombay, via Parijs en Berlijn, terwijl hij een prikkelende en gedurfde reflectie weeft over de betekenis van thuis en de spoken die er rondspoken.

Door het verleden en het heden, het persoonlijke en het politieke met elkaar te verweven, en Marguerite Duras, Elena Ferrante, Georgia O'Keeffe en Céline Schiamma bijeen te roepen, onderzoekt de auteur de betekenis van vrouwelijkheid en eigendom. Via haar herinneringen inventariseert ze haar echte en denkbeeldige bezittingen en stelt ze onze manier van begrijpen van de waarde van het intellectuele en dagelijkse leven van een vrouw in vraag.

na Dingen die ik niet wil weten y De kosten van levensonderhoud Dit werk is het hoogtepunt van een autobiografie geschreven in de hitte van een leven dat niet alleen wordt gespeeld door Levy, maar door alle vrouwen die het ondersteunen met een onzichtbaar net.

Dingen die ik niet wil weten

Er zijn geen geheimen die meer verontrustend zijn dan de geheimen die men zichzelf kan vertellen. Een autobiografie die is geschreven om door de auteur zelf te worden gelezen, is de meest overweldigende oefening in oprechtheid; het lopen van de koorddanser zonder net over heden, verleden en toekomst. en Deborah Levy wijst in delen op naaktheid van de ziel. Hier begint «Autobiografie in uitvoering».

Deborah Levy begint deze herinneringen aan de fase van haar leven toen ze in tranen uitbarstte toen ze een roltrap opging. Die onschuldige beweging bracht haar naar hoeken van haar geheugen waar ze niet naar terug wilde. Het zijn die herinneringen die zich vormen Dingen que nr quiero sabel, het begin van zijn «autobiografie in aanbouw».

Dit eerste deel van wat een drieluik zal worden op voorwaarde dat je een vrouw bent, werd geboren als een reactie op het essay 'Waarom ik schrijf' van George Orwell. Levy komt echter geen antwoorden geven. Hij komt tot open vragen die hij laat zweven in een sfeer gevormd door alle poëtische kracht van zijn schrijven.

Haar magie is niets anders dan die van de onvoorspelbare verbindingen van het geheugen: de eerste hap van een abrikoos brengt haar naar de uitgang van haar kinderen van school, terwijl ze de andere moeders observeert, "jonge vrouwen veranderden in schaduwen van wat ze waren"; de kreet van een vrouw brengt de sneeuw terug die op haar vader viel tijdens de apartheid in Johannesburg, kort voordat hij gevangen werd genomen; de geur van curry brengt haar terug naar haar tienerjaren in Londen, waar ze op pubservetten schreef en droomde van een eigen kamer. Levy lezen is zijn herinneringen willen binnengaan en zich laten meeslepen door de kalmte en het evenwicht van iemand die alles heeft geleerd wat hij weet (en alles wat hij niet wil weten) door te zoeken naar zijn eigen stem.

de kosten van levensonderhoud

Deborah Levy begint aan dit boek als ze op vijftigjarige leeftijd gedwongen wordt zichzelf opnieuw uit te vinden: haar huwelijk is voorbij, haar inkomen loopt terug, haar moeder sterft en haar dochters beginnen het nest te verlaten. In een tijd waarin het leven kalm en onverstoorbaar zou moeten worden, besluit Levy chaos en instabiliteit te omarmen in ruil voor het herstellen van, verborgen onder lagen en lagen van berusting, een eigennaam.

Via een dialoog met intellectuelen zoals Marguerite Duras of Simone de Beauvoir, en via herinneringen die hij oproept met welsprekendheid, gevoeligheid en een heerlijk gevoel voor humor, vraagt ​​Levy wat deze fictieve rol is, geschreven door mannen en gespeeld door vrouwen die we « vrouwelijkheid noemen ". Iedereen die heeft geworsteld om vrij te zijn en een eigen leven op te bouwen, weet dat het precies dat is: een constante strijd waarin een prijs wordt betaald voor het levensonderhoud.

post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.