Hoofdschot! De 5 beste zombieboeken

Het waren de jaren 90 en op zondagochtend woonden ze vreemd samen de zombies van de afterparty's met de vroege vogels van de eerste mis. En er gebeurde niets, iedereen vervolgde zijn weg alsof ze elkaar niet konden zien (misschien omdat religieuze mensen geen hersens hebben om de honger van de zombies...)

De grapjes terzijde: het punt is dat we allemaal weten dat zombies gewoonlijk aanvallen. En je hebt alles te verliezen, tenzij je je geweer op hun verdomde hoofd richt, zodat hun zwartachtige bloed in de lucht explodeert. En misschien worden deze dagen met een vleugje virale apocalyps voor ons in grotere mate voorgesteld als een self-fulfilling prophecy uit dit soort lezingen, maar we moeten hoop hebben in de geneeskunde, zoals Will Smith in I Am Legend...

Zo rauw en zo fascinerend. Want rond de beschutting van het zombiefenomeen zijn film en literatuur gegroeid tot meerdere glorie van een term die rechtstreeks voortkomt uit de meest sombere Centraal-Afrikaanse overtuigingen. Ontcijferen wat zijn de beste zombieboeken Onder zoveel opties heeft het een onmiskenbaar subjectief punt, maar het gaat ook over dat, om meningen te schudden.

Laten we eens een wandeling maken door de beste boeken of sagen van die auteurs wier hersenen lijken te zijn opgegeten door een ondood wezen. De typische zombie die vastbesloten is zich als een virus voor het nageslacht te verspreiden, via de koortsachtige verbeeldingskracht van de dienstdoende verteller. De beste zombieverhalen...

Top 5 aanbevolen zombieboeken…

cel door Stephen King

Ik weet dat velen van jullie zullen denken dat er veel geweldige romans en zelfs series over zombies bestaan. Maar je zult dat ook herkennen aan alles wat raakt Stephen King, verandert koning Midas van de duisterste verbeelding het in zwart goud vanwege zijn vermogen om ons na te bootsen in zijn complotten tot op het bot ...

Oktober 1-dag: God is in de hemel, de beurs staat op 10.140, de meeste vluchten komen op tijd aan en Clayton Riddell, een artiest uit Maine, springt bijna van vreugde over Boylston Street in Boston. Hij heeft zojuist een contract getekend om een ​​stripverhaal te illustreren waarmee hij zijn gezin kan onderhouden met zijn kunst in plaats van les te moeten geven. Hij heeft al een cadeau gekocht voor zijn lankmoedige vrouw en is duidelijk over wat hij zijn zoon Johnny gaat geven. Waarom niet ook iets voor jezelf?

Clay voelt dat het beter gaat, maar alles is ineens van slag: er vindt een enorme verwoesting plaats, veroorzaakt door een fenomeen dat later El Pulso gaat heten en dat via de mobiele telefoon wordt gereproduceerd. Van alle mobiele telefoons. Clay wordt, samen met een paar wanhopige overlevenden, in een donker tijdperk gegooid, omringd door chaos, hecatomb en een massa mensen die tot de meest primitieve staat zijn gedegradeerd. Deze fascinerende, boeiende en wrede roman stelt niet alleen de vraag "Kun je me horen?" Hij geeft ook antwoord, en op een zeer, zeer verontrustende manier.

World War Z door Max Brooks

Wie zou de goede oude Mel Brooks, komiek bij uitstek, vertellen dat zijn zoon... Max Hij zou zich wijden aan het vertellen van het 'leven' en werk van zombies. Zoiets als dat je zoon Barça verlaat en jij de favoriete seizoenskaarthouder bent voor Real Madrid.

Niets beters dan een draai te geven aan de typische argumenten om op dat opvallende verschil, op die revolutionaire roeping te wijzen. Omdat er sinds mensenheugenis veel over zombies is geschreven en er talloze films zijn opgenomen. Het punt was om te innoveren. Elke lezer van deze ‘roman’ zal dat gevoel van rusteloosheid op u overbrengen dat gepaard gaat met het onder ogen zien van zoiets sombers als het bestaan ​​van kwaadaardige wezens vanuit de journalistieke notie.

Dit is de kroniek van de ramp, de getuigenissen van de overlevenden, de weerspiegeling van wat er van ons over was na de ergste epidemie die onze beschaving verwoestte. Het feit is dat noch het feit van het weerspiegelen van de indrukken van de overlevenden in het verleden ruimte laat voor de rust. Want zeker weet niemand nog of er misschien nieuwe golven komen van daar...

We hebben de zombie-apocalyps overleefd, maar hoeveel van ons worden nog steeds achtervolgd door herinneringen aan deze verschrikkelijke tijden? We hebben de ondoden verslagen, maar tegen welke prijs? Is het slechts een tijdelijke overwinning? Wordt de soort nog steeds met uitsterven bedreigd? Verteld door de stemmen van degenen die getuige waren van de verschrikking, Wereld oorlog Z Het is het enige document dat bestaat over de pandemie die op het punt stond een einde te maken aan de mensheid.

Apocalypse Z, door Manel Loureiro

Niets om Brooks te benijden. Vanwege het krachtige magnetische landschap tussen morbide, spanning en paniek, maakt de trilogie die met deze roman begon een heel autonoom universum van de zombieverovering van onze planeet van wat de Romeinen ooit beschouwden, hier wordt het begrepen als het einde van de wereld, Niet terras plus ultra met andere woorden, Galicië ...

Ergens in de Kaukasus valt een groep rebellen een militaire faciliteit aan en laat per ongeluk een ziekte vrij die zich ongecontroleerd over de hele planeet verspreidt. Degenen die besmet zijn met het virus sterven, maar alleen qua uiterlijk, omdat ze binnen een paar uur weer tot leven komen en mensen aanvallen zonder besmetting, bewogen door een onbekende en grenzeloze agressiviteit.

De hoofdpersoon, een jonge advocaat die in een klein stadje woont, ziet het nieuws met verbazing druipen tot die mysterieuze plaag zijn deur bereikt. Vanaf dat moment zal zijn enige doel zijn om te proberen te overleven, door het gebied te doorkruisen dat hij vroeger Galicië heette, maar dat nu is veranderd in een hel op aarde.

ik ben een legende

Zonder duidelijk over zombies te praten, heeft de zaak diezelfde geur van dood vlees en de scenografie komt overeen met de notie van de apocalyptiek (ik stond trouwens aan de deur van het gebouw waar Will Smith in een halve film werd opgesloten). Dus de roman van Richar Matheson betreedt voor mij ook het zombie-universum.

Naast een geweldige film als entertainment, maar zonder alle ontwikkeling van de roman, geeft de roman ons veel meer. Want de waarheid is dat het lezen van het leven en werk van Robert Neville, de laatste overlevende van de bacteriologische catastrofe die onze beschaving tot een gemengde wereld van zombies en vampiers maakte, veel verontrustender is bij het lezen dan bij de aangepaste visualisatie.

De belegering waaraan Robert nacht na nacht wordt onderworpen, zijn uitstapjes naar die wereld veranderden in een sinistere versie van wat het was, de confrontaties op leven en dood, de risico's en de laatste hoop ... een boek dat je niet kunt stoppen met lezen.

Zone One, door Colson Whitehead

Een goede manier om een ​​zombieplot te laten opvallen tussen vele andere is, zoals bij veel gelegenheden, door iets anders bij te dragen, om te ontsnappen aan het typische infectie-gevecht-extreme oplossingsformaat.

In dit geval boek Zone één je krijgt dat punt van angst waarmee je de plot kunt kruiden met die kilte van angst. Maar ook in het lezen worden verrassingen, mysteries, wendingen voorspeld. Een soort zwart voorgevoel vergezelt ons als we met Mark Spitz en zijn brigade door Manhattan trekken.

In extreme gevallen is de waarde van het leven erg relatief. Het hangt er allemaal van af of je besmet bent of niet. Waar het om gaat is het uitroeien van het kwaad dat ernaar verlangt de hele soort over te nemen met de klap van bacteriën. Tot zover het typische in deze verhalen over infecties en de levende doden.

Zone One is het epicentrum, het verdedigingsbolwerk van het kwaad, de moedercel van de pandemie die wordt beschermd door zijn zombies als koppige mieren. Wat daar verborgen kan zijn, is iets dat Spitz en zijn mensen zich nooit hadden kunnen voorstellen.

En dat is waar het verhaal verrast en fascineert, waar je het op prijs stelt jezelf te hebben ondergedompeld in nog een zombieverhaal dat een uniek zombieverhaal wordt. Het breekpunt met zoveel eerdere romans en films heeft te maken met een soort dubbele visualisatie van de geschiedenis.

Wat er gebeurt in de straten van Manhattan en wat de zombies, omgezet in symbolen, kan gaan betekenen in een consumptiemaatschappij en grotendeels misvormd op principes en realiteit. Het klinkt misschien transcendent, maar er is iets van deze sociologische benadering tussen de levende doden en degenen die zich bezighouden met het verdwijnen ervan ...