De 3 beste boeken van de eclectische Roberto Calasso

Literair factotum van creatie tot uitgave, Roberto Calaso is een van de meest ervaren Italiaanse vertellers eri de luca. Met zijn altijd avant-gardistische geest, Calasso bezoekt herhaaldelijk het meest spirituele non-conformisme, berusting en ontgoocheling van een wereld die voor hem steeds meer de rug toekeerde naar de essentie van alle overblijfselen van het humanisme.

Ondanks zijn constante argumenten biedt Calasso in zijn werken een wisselend, veranderlijk decor. Aldus een bibliografisch mozaïek samenstellend naar het meest volledige denkbeeldige. In een sappig essay vermomd als roman gaan we soms uit van heel verschillende karakters of benaderingen en van verre lotsbestemmingen of lotsbestemmingen. Alleen dat de bewegingen, de wil, de omstandigheden worden geanalyseerd vanuit die kijk op een groot tragisch werk uit de oudheid.

Na wat meer puur essayistisch begin rond een oude wereld (waarin Calasso ervan geniet om de goden van Olympus naakt uit te kleden in het transcendente), begon de auteur zich beetje bij beetje meer te concentreren op de drift van alles in deze wereld vol toeval of voorbestemming, afhankelijk van op wie er naar kijkt.

Top 3 beste werken van Roberto Calasso

Het naamloze heden

De wereld van vandaag heeft het definitieve stadium bereikt van een seculiere samenleving, een samenleving die alleen de samenleving zelf vertrouwt. Homo saecularis accepteert regels maar geen voorschriften, procedures maar geen overtuigingen. Hij voelt zich humanist en beoefent een religie zonder goddelijkheid, gebaseerd op altruïsme, zonder relatie met het onzichtbare. Waarom is er dan een vorm van terrorisme ontstaan ​​die bestaat uit willekeurige moorden, waarbij de slachtoffers iedereen kunnen zijn, zolang ze maar zo talrijk mogelijk zijn? Misschien omdat in een wereld als die van vandaag alleen moord een garantie op betekenis biedt. De vijand van de islamitische terrorist is dus de hele seculiere samenleving.

Het onnoembare heden is verdeeld in twee goed onderscheiden delen: in het eerste maakt Calasso een korte geschiedenis van de oorsprong van islamitisch terrorisme, en geeft hij ook een scherpe, grimmige definitie van onze huidige wereld, het "tijdperk van inconsistentie", of, in Calasso's eigen woorden, het tijdperk van de «experimentele maatschappij», waarvan de voogdijfiguren Bouvard en Pécuchet waren, die gedistingeerde dwazen uitgevonden door Flaubert, goedbedoelende consumenten van tijdschriften en pamfletten die denken dat ze perfect op de hoogte zijn van alles: «Voor hen één kan in zijn kiem traceren wat ooit internet zou gaan heten.»

En met het digitale netwerk dat de wereld omhult, de consolidatie van de haat tegen bemiddeling, in een virtuele droom van directe democratie die het in wezen procedurele karakter van het parlementaire systeem in gevaar brengt. Het tweede deel is een verzameling citaten – van schrijvers als Virginia Woolf, Ernst Jünger en Céline of denkers als Simone Weil en Walter Benjamin, maar ook van nazi-leiders als Goebbels – die de periode van 1933 tot 1945 bestrijken: de jaren doordat de wereld een gedeeltelijk succesvolle poging tot zelfvernietiging uitvoerde.

En Het naamloze heden, vervolgt Calasso de reflecties die zijn laatste boeken leiden, met name zijn bezorgdheid over de gevaren die op de loer liggen voor de seculiere samenleving, die zichzelf viert zonder de afgrond te zien die zich aan haar voeten opent. Maar voor het eerst legt Calasso in dit korte boek de focus op de huidige wereld, die hij "onnoembaar" noemt - waarmee hij aantoont dat ons ijdele vertrouwen in wetenschap en technologie ons niet helpt iets consistents en definitiefs te weten te komen over ons heden. – en die hij echter op een duidelijke, effectieve, helderziende manier weergeeft. Er was een traject van vele jaren, boeken en kennis voor nodig om tot zo'n korte en krachtige definitie te komen van het moment waarin we leven en dat we zonder gedeeltelijke blindheid nauwelijks kunnen zien.

Het naamloze heden

De hemelse jager

Op een dag die duizenden jaren duurde, deed Homo iets wat nog nooit iemand had geprobeerd: hij begon andere dieren, hun roofdieren, te imiteren. Zo werd hij jager. Die zeer lange dag is vandaag ver weg, maar de sporen ervan blijven bestaan, hoewel niemand meer geïnteresseerd lijkt om ze te onderzoeken. Riten en mythen vermengden sporen van dat gedrag met iets dat het oude Griekenland noemde tehion: het goddelijke, nauw verwant aan het heilige en heiligheid. Veel culturen, ver weg in ruimte en tijd, associeerden deze dramatische en erotische gebeurtenissen met een bepaald deel van de hemel, tussen Sirius en Orion: de plaats van de Hemelse Jager. Hun verhalen verweven de plot van dit boek en stralen in meerdere richtingen: van het paleolithicum tot de Turing-machine, door het oude Griekenland en Egypte, en het verkennen van de vele latente verbindingen binnen een territorium dat zowel uniek als onbeperkt is. , de geest.

na Brandend, waar Calasso onderzoek deed naar het web van offerriten die door alle culturen en religies worden beoefend (en waarvan de -schijnbare- verdwijning in de moderne tijd niet zonder tragische weerklank is, zoals hij ook aantoonde in het naamloze heden), Dit boek keert terug naar de complexe en fascinerende configuratie van dat (enorme) deel van onze wereld dat rationalisme en sciëntisme buiten beschouwing laten.

Waarom staat Zeus toe dat zijn broer Hades zijn dochter Persephone ontvoert, tot wanhoop van hun moeder, Demeter? Wat was trouwens "Zeus' laatste nacht op aarde"? Wat verbaasde Herodotus het meest aan de Egyptische magiërs tijdens zijn reis langs de Nijl? Waarom de dichter Ovidius, die die monumentale encyclopedie van de klassieke mythologie samenstelde metamorfosen, heb je de moeite genomen om te schrijven over zoiets ogenschijnlijk nutteloos als cosmetica of de kunst van het verleiden? Wat ondersteunt de theorie dat Homo vóór de grote roofkatten hyena's imiteerde?

Als in een trance zal de lezer deze pagina's doornemen: een reis door de vormen van communicatie tussen de mens en 'het onzichtbare'; vormen die leven in een continu heden. Omdat deze vertelling de roman is van dingen die heel ver weg lijken en die toch onder ons zijn, zolang we Calasso toestaan ​​ons te laten zien waar we moeten zoeken.

De hemelse jager

De bruiloft van Cadmus en Harmonia

Hoe Zeus, in de gedaante van een witte stier, prinses Europa ontvoerde; Theseus verliet Ariadne; Dionisio verkrachtte Aura; Apollo was uit liefde een dienaar van Admetus; Het simulacrum van Helen verscheen, samen met dat van Achilles, op het eiland Leuké; Penelope veroverde Hippodamia; Coronide, zwanger van Apollo, verraadde hem met een sterveling; de Danaïden hakten de hoofden van hun echtgenoten af; Achilles doodde Penthesileia en voegde zich bij haar; Orestes worstelde met waanzin; Demeter dwaalde rond op zoek naar haar dochter Core; Core keek naar Hades en zag zichzelf weerspiegeld in zijn ogen; Phaedra werd gek van Hippolytus; Fanse werd verslonden door Zeus; de Cercopes lachten om de billen van Heracles; de jageres Cyrene voegde zich bij Apollo in de vorm van een wolf; Zeus besloot de helden uit te roeien; Ulysses woonde bij Calipso; de Olympiërs gingen naar Thebe om deel te nemen aan de bruiloft van Cadmus en Harmonia...

De bruiloft van Cadmus en Harmonia was de laatste keer dat de goden van Olympus met mannen aanzaten voor een feestmaal. Wat daarvoor gebeurde, onheuglijke jaren, en daarna, gedurende enkele generaties, vormt de immense boom van de Griekse mythe.

De bruiloft van Cadmus en Harmonia
post beoordelen

1 reactie op “De 3 beste boeken van de eclectische Roberto Calasso”

  1. Ik ben lang geleden gestopt met het lezen van Calasso. Zoals het gezegde luidt: "Wie je niet kent, moet je kopen". Het lukte me echter om "Het huwelijk van Cadmus en Harmonia" te lezen. In dat boek verschijnen vrouwen vaak als actieve slachtoffers en worden hun verkrachtingen poëtisch en charmant afgeschilderd. Uitstekend. Je kunt zien dat Calasso de verkrachting een geweldig plan vindt. Hoe dan ook, het is een feit dat ik me nog kan herinneren dat dit opvallende element letterlijk zijn lippen aflikte als het over mensenoffers ging. Evenmin vergeet ik zijn verborgen voorliefde voor het satanische, die hij gebruikt om kwaadaardige insinuaties te zaaien, zijn gebrek aan scrupules, zijn boosaardigheid en vooral zijn weerzinwekkende arrogantie wanneer hij ondanks mezelf met mij omgaat. Zelfs zijn redacteur noemt hem "de verraderlijke Calasso"! In het laatste boek dat hij me stuurde, luidde de opdracht als volgt: »Voor Blanca. Ook al wil je het niet, het is voor jou." Let op: OOK ALS JE DAT NIET WILT. Dat is Calasso in zijn puurste vorm, een ellendige bug die we, met een beetje geluk, als de Me Too Italië bereikt, op zijn oude dag gedegradeerd kunnen zien en, als er geen geluk is en hij komt weg met deze wereld, we ongetwijfeld kunnen zien weggegooid in de Vallei van Josaphat als alles wat waardeloos is, alles waar geen greintje goedheid in zit, alles wat meedogenloos is en vijand van de mens.

    antwoord

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.