Van schrijvers als Edgar Allan Poe die hun verhalen trokken om hun demonen uit te drijven, zelfs een auteur als Patricia Gibbey dat hij in de literatuur een minimale dosis placebo vond om zijn grimmige omstandigheden het hoofd te bieden.
Het hoeft niet altijd zo te zijn, schrijven is een soort interne dialoog die voor elke behoefte nuttig kan zijn. Het punt is dat in het geval van Gibney literatuur die bron was, die spiegel, die remedie... hoe we het ook willen metaforiseren, de vraag is om aan te tonen dat de schrijver ook gemaakt is, niet alleen geboren. En schrijver worden is niet altijd de beste keuze. Alleen Gibney had geen keus, het bleek zo en is nu een van de bestverkochte Ierse schrijvers.
En als Hij zwart geslacht het is hun leefgebied. Want niets is beter om aan je eigen somberheid te ontsnappen dan ze zwart op wit te leren vertalen. Zo wordt een intensiteit in haar plots begrepen in het geval van deze schrijfster waar haar alter ego Lottie Parker naar aanwijzingen zoekt om de wreedste kant van de mens te bedwingen.
Top 3 aanbevolen romans van Patricia Gibney
De vermiste kinderen
De start van een Lottie die verwijst naar een van die onuitputtelijke sagen. Gibney heeft in deze Inspector Parker een van die magnetische velden gegooid die alle frames soms in zwaartekrachtselementen rond een verduisterende protuberans veranderen.
In dit eerste verhaal is het misschien niet zo perfect. Alles klinkt als nog een goede misdaadroman, met zijn penseelstreken rond de hoofdrolspeler om die aanvullende complotten voor de zaak te genereren. Maar eenmaal ondergedompeld in het personage, in zijn modus operandi, in zijn psychologische penseelstreken boordevol bedachtzame en vitale aspecten, realiseer je je dat er meer is in Lottie Parker ... Wanneer het levenloze lichaam van een vrouw wordt ontdekt in de kathedraal en later een man wordt opgehangen in een boom gevonden, de politie wijst de zaak toe aan inspecteur Lottie Parker. De overledene werkten samen op het gemeentehuis van Ragmullin en hebben ook dezelfde vreemde tatoeage op hun been. Het verband tussen de twee is duidelijk, maar wat zit er achter dat mysterieuze merkteken?
Het onderzoek leidt de inspecteur naar Saint Angela, een voormalig weeshuis van de katholieke kerk dat een zeer duister verleden verbergt. En wanneer Lottie dicht bij de waarheid is, verdwijnen twee tieners. Lukt het de inspecteur om de moordenaar te pakken te krijgen voordat hij opnieuw aanvalt?
Het laatste verraad
Zesde aflevering van de serie en we blijven in vervoering door een Lottie wiens glans nooit uitgaat. Zeker in een aflevering als deze waarin het persoonlijke en het professionele vermengd worden met de schrijnende sensaties dat er misschien geen toevluchtsoord voor haar is, noch als inspecteur, noch als vrouw, noch als moeder.
Amy Whyte en haar vriendin Penny Brogan verlaten een club na een lange nacht feesten en komen niet meer thuis. Hun families vrezen het ergste: Conor Dowling is net vrijgelaten uit de gevangenis na tien jaar in de gevangenis te hebben doorgebracht. Hij werd veroordeeld voor diefstal met batterij op basis van Amy's beschuldigende getuigenis. Dagen later, wanneer de levenloze lichamen van de meisjes verschijnen, wordt het onderzoek opgedragen aan inspecteur Lottie Parker. Maar dan verdwijnen de dochters van Lottie, Katie en Chloe, in de stad Ragmullin, en de inspecteur moet snel en zeer voorzichtig handelen: een moordenaar is op vrije voeten en weet dat de beste manier om het onderzoek te belemmeren is om dierbaren te schaden. inspecteur.
Geen uitgang
De seriemoorden kunnen gebaseerd zijn op eenvoudige psychopathie, enige verrekening of gepassioneerde aspecten die overlopen in een geest die wordt verstoord door verlating of afwezigheid.
Het ontdekken van de nuances die ons dichter bij sommige typologieën brengen, lijkt essentieel om een onderzoek te starten en de crimineel te arresteren. Het probleem is dat er misschien een ander type seriemoordenaar is, een megalomaan die moordt om zich boven goed en kwaad te voelen, die als een sinistere keizer regeert over leven en dood.Een schreeuw snijdt door de lucht bij een begrafenis op het kerkhof van Ragmullin. Gehurkt op de bodem van een open graf ligt het half begraven lichaam van een jonge vrouw. Inspecteur Lottie Parker moet de leiding hebben over het onderzoek en vermoedt meteen dat het Elizabeth Byrne zou kunnen zijn, een jonge vrouw die een paar dagen geleden verdween toen ze met de trein uit Dublin terugkwam van haar werk.
Kort daarna worden twee andere Ragmullin-vrouwen vermist, en Lottie en haar team denken dat er een seriemoordenaar rondloopt. Verder lijken de verdwijningen erg op die van een onopgeloste zaak van tien jaar geleden. Onder druk van haar nieuwe baas en de pers zal Lottie proberen de zaak op te lossen, maar zal het haar lukken voordat er meer slachtoffers vallen?
Andere aanbevolen boeken van Patricia Gibney
Het schuldige meisje
Ontmoetingen tussen tieners en de meest onverwachte sterfgevallen, in de oude stijl van horrorfilms uit de jaren tachtig waarin bewusteloze en roekeloze jonge mensen als ratten vielen... Bij deze gelegenheid lieten we de parodie achterwege om die noir-smaak terug te vinden in het contrast tussen de hondsdolle bloem van het leven en wie er ook maar een eind aan wil maken, God weet wat voor vijandigheid... Opnieuw Lottie aan de leiding van het onderzoek.
Lucy is een zeventienjarig meisje en profiteert van het feit dat haar ouders weg zijn en viert een groot feest bij haar thuis. De volgende ochtend komt de schoonmaakster 's ochtends als eerste en ontdekt Lucy's lichaam.
Inspecteur Lottie Parker arriveert ter plaatse en moet zich een weg banen door gebroken glas en bloedspatten. Hij ontdekt al snel dat Lucy uren voor haar dood een verschrikkelijk geheim had onthuld over Hannah, een klasgenoot van de middelbare school met wie ze niet goed overweg kon. En wanneer Lottie een met bloed besmeurde handdoek in Hannah's rugzak vindt, heeft ze geen andere keuze dan de verlegen en bange jonge vrouw tegen te houden. Maar al snel blijkt een andere tiener die ook het feest had bijgewoond dood te zijn, en dan ontdekt Lottie dat haar eigen zoon, Sean, er ook was. Is hij onschuldig, schuldig of, erger nog, het volgende slachtoffer?
