De 3 beste boeken van Niccolò Ammaniti

Het verhaal van ammaniti Het heeft iets van een fabel, altijd op zoek naar de moraal in elk scenario, in zijn karakters, in zijn acties.

Niet dat het een nieuwe is Paulo Coelho, omdat hun verhalen sterk variëren tussen het fantastische en een realisme dat aspecten van onze realiteit besprenkelt met die manier om gepassioneerde intra-verhalen te vertellen. Maar het is opmerkelijk dat de smaak van het allegorische als een leer of als een manifestatie van het humanistische voor diepe reflectie door de lezer.

Met een geconsolideerde literaire carrière, hoewel onregelmatig in zijn publicaties, is Ammaniti een van de Italiaanse stemmen van deze XNUMXe eeuw, de leider van een generatie die zich inzet voor literatuur die zich afspeelt in Italië als decor.

Door van daaruit Italië te projecteren dat een creatief canvas maakte met die uitputtende kennis van zijn eigen zonden en deugden, diversifieert deze schrijver zijn creatieve spectrum naar genres vermengd in zijn eigen mozaïek dat de afdruk van de oorspronkelijke verteller weerspiegelt.

Top 3 aanbevolen romans van Niccolò Ammaniti

Ik ben niet bang

Ondanks alles is de kindertijd een paradijs. Zelfs onder de meest ernstige omstandigheden en de trauma's die kunnen blijven bestaan, is wat ieder mens in zijn kindertijd meemaakte het enig mogelijke paradijs.

Omdat de herschepping van de wereld van de beste tot de slechtste momenten in de kindertijd door dat filter van verbeeldingskracht gaat, waar monsters en geluk naast elkaar kunnen bestaan, en waar de tweede vreemd genoeg de eerste verslindt. Zo gaat het in ieder geval een tijdje, de heetste zomer van de eeuw. Vier huizen verloren in de korenvelden. Zes kinderen trekken op hun fiets door de velden. In het midden van die zee van pieken, is er een griezelig geheim dat het leven van een van hen, Michele, voor altijd zal veranderen.

Om dit onder ogen te zien, zal hij juist kracht moeten vinden in zijn kinderfantasieën, terwijl de lezer naar een dubbel verhaal kijkt: een dat wordt gezien door de ogen van Michele, en een ander, tragisch, dat de ouderen van Acqua Traverse treft, een ellendig gehucht verloren tussen de korenvelden. Het resultaat is een krachtig verhaal van absoluut verhalend geluk, waarin sferen worden geademd die verwant zijn aan The Adventures of Tom Sawyer of de Italian Folk Tales of Italo Calvino, en dat destijds de Viareggio- en Strega-awards verdiende. Een roman over de ontdekking van jezelf door het meest extreme gevaar, en de noodzaak om het onder ogen te zien, ik ben niet bang, is een somber afscheid van het tijdperk van games.

Jij en ik

Sinds Salinger schreef zijn werk "The Catcher in the Rye", met zijn radicale openheid voor wat een geest in training kan worden, de adolescentie en de aspecten ervan zijn literair benaderd van het fantastische tot het puur existentiële.

In dit werk vinden we een nieuwe dosis empathie met de tijd waarin kinderen uit de comfortabele familiepop tevoorschijn komen en zich openstellen voor een wereld met een zodanige intensiteit dat ze terug kunnen stuiteren en die nieuwe wereld kunnen ontkennen. Op vakantie ver van iedereen bereidt een introverte veertienjarige tiener zich voor op het beleven van zijn solipistische droom van geluk: zonder conflicten, zonder vervelende klasgenoten, zonder komedies of fictie.

De wereld, met zijn onbegrijpelijke regels, is aan de andere kant van de deur gebleven. Tot op een dag zijn zus, negen jaar ouder dan hij, vol vitaliteit zijn bunker binnenstormt en hem dwingt het masker van een moeilijke tiener af te zetten en het chaotische spel van het leven buiten te accepteren. Een uitzonderlijke trainingsroman die ons een hartverscheurend beeld geeft van die adolescente wereld bedekt met een griezelige stilte waaronder pijn, onbegrip en allesoverheersende angsten kunnen heersen. Alleen in het aangezicht van die eerste gevoelens van nederlaag van de mens, kunnen de flitsen van de broers altijd groeien om als steun en eerste gids te dienen.

Anna

Deze metafoor van het virus dat volwassenen uitroeit op een sinistere manier benadert de huidige realiteit van Covid-19 en wijst naar heel verschillende paden, waardoor we uiteindelijk het cruciale aspect van het bereiken van volwassenheid worden gepresenteerd, van de ontdekking van eenzaamheid wanneer de kindertijd achterblijft .

Een virus dat zich in België begon te manifesteren, heeft zich als een epidemie over de wereld verspreid. Het heeft een eigenaardigheid: het doodt alleen volwassenen. Kinderen broeden het uit, maar het heeft geen invloed op hen totdat ze opgroeien. Sicilië in de nabije toekomst. Alles is in puin. Ze noemen de ziekte die het virus veroorzaakt La Roja, en er doen vreemde theorieën de ronde over vermeende manieren van immunisatie. Anna, die dertien jaar oud is, moet haar kleine broertje Astor redden en met hem op reis gaan die hen naar Palermo en vervolgens naar Messina zal brengen. Het doel: de zeestraat oversteken en het continent bereiken, waar Anna, die door leeftijd al op de loer ligt, misschien een manier zal vinden om zichzelf te redden.

Ze worden vergezeld door een hond, en ze hebben als logboek een notitieboekje met bruine kaft dat hun moeder hen heeft achtergelaten voordat ze stierf. Hij noemde het DE BELANGRIJKE DINGEN en schreef enkele nuttige instructies op om te overleven. Niccolò Ammaniti, die de kindertijd en adolescentie al had behandeld in verschillende uitstekende eerdere romans, dringt aan op het thema en doet dit door dystopische sciencefiction, avonturenverhalen en de initiatieroman te combineren. We konden hier echo's vinden van Golding's Lord of the Flies, of Walkabout, die film uit 1971 van Nicolas Roeg over een tienermeisje en haar kleine broertje dat verdwaald was in de Australische woestijn. In alle gevallen hebben we een universum dat uitsluitend door kinderen wordt bevolkt. Hoe overleven ze? Hoe verhouden ze zich tot elkaar zonder de dominante en repressieve aanwezigheid van volwassenen? Hoe ga je om met angsten en onzekerheden?