Si Nora Roberts een schrijversdochter had, zou dat best kunnen Natasha Preston. Omdat merkwaardig genoeg beide zijn weelderig in genres die even verschillend zijn als romantisch en spanning alsof het een kwestie is van sla of andijvie telen. Een benijdenswaardige faciliteit voor mutatie.
Zoals altijd ben ik meer met de spanning, met die onverwachte thriller die alles op zijn kop zet. Zeker in een denkbeeldige film als die van Natasha Preston, waar je, als je stopt bij haar eerste publicaties, alleen maar een paar doornen van liefde tussen romantische melodrama's verwachtte die door het filter van dienstdoende moderniteit zouden gaan.
Verrassing en onthechting zijn de plekken waar je het meest kunt genieten van het vermogen van deze schrijver om je een plot aan te bieden met sporen van liefde op de snede van het mes. Want aan de tegenpolen van emoties, in de antagonistische kant van liefde en haat, met tonen van verlangen, hartstocht en obsessie, ontstaat uiteindelijk een onvervreemdbare voedingsbodem. Natasha Preston heeft nog steeds een vleugje van een jeugdige verteller, maar in het licht van haar drift naar het donker wijst ze naar een noir-romanschrijver met een lange geschiedenis.
Top 3 aanbevolen romans van Natasha Preston
Wakker worden
De bron van de uithoeken van de geest en zijn kronkels om een ​​verleden te verbergen dat nestelt met de meest onverwachte vooruitzichten van het kwaad. Een kwaad dat deel kan uitmaken van de hoofdpersoon of haar misschien besluipt van waar ze het het minst verwacht. Omdat het dagelijks leven een toevluchtsoord of een donker bos is, afhankelijk van het moment en de blik van de waarnemer.
De laatste truc van dit soort verhalen is wat de titel al verwacht, dat ontwaken tot de realiteit bespat met het bloed van het verleden, met dat metaalachtige aroma en de zwartachtige vlek van al opgedroogd bloed dat een onvervreemdbaar spoor heeft achtergelaten voor elke lezer. voor de waarheid voorbij de schijn.
Scarlett herinnert zich niets van toen ze klein was: een vreemd geheugenverlies houdt haar vroegste jeugd verborgen. Totdat hij door een ongeluk stukjes en beetjes van zijn geheugen begint terug te krijgen en een reeks duistere onthullingen loslaat. Al die jaren heeft zijn familie een hartverscheurende waarheid voor hem verborgen gehouden... een waarheid die dodelijk is.
De kelder
Dat dergelijke lezingen zich in de baan van de jeugdige bevinden, is slechts een getrouwe weerspiegeling van dezelfde bestsellers van het meer volwassen universum. Duisternis en angst maken deel uit van de mens. Morbide is een verlangen om te overwinnen van de ondubbelzinnige uitdaging om over alles te vliegen, om die geesten te overwinnen, om demonen te overwinnen.
Het verlangen naar verderf, naar het turen in de afgrond onder je voeten, is iets dat je al kunt raden door simpelweg plots als dit te lezen. Het is geen kwestie van bang zijn, het maakt deel uit van wie we zijn als we 45 of 14 jaar oud zijn.
Vier meisjes opgesloten door een ontvoerder. Het zijn zijn bloemen, zijn volmaakte en zuivere bloemen. Maar hoe lang kunnen ze overleven in de kelder? Een claustrofobisch idee dat ook al werd onderzocht in films of romans voor volwassenen. Een jeugdigere omzetting om te genieten van een goede tienerthriller.
De hut
Een toost op de klassieke detectiveromans, gesmeed aan de genade van een denkbeeldige zoals die van Agatha Christie. Een reünie met deductie waarbij iedereen een moordenaar of een dreigend slachtoffer kan zijn...
Een weekend vol feestvreugde in een afgelegen hut is precies wat Mackenzie nodig heeft. Hij wil plezier hebben met zijn vrienden, weg van ouders en verplichtingen. Maar na een gekke nacht sterven er twee... vermoord.
Zonder tekenen van het openbreken van de deur en zonder spoor van een worsteling, valt de argwaan op de groep vrienden. Onder hen is er maar één moordenaar. Maar geen enkele is onschuldig.
