Het is één ding om een schrijver als veelzijdig te definiëren en een ander ding is om te weten hoe te muteren, om de huid van de verteller zo nodig altijd van de persoon zelf te veranderen. Martin Casariego. Omdat deze schrijver uit Madrid weet te componeren met de precisie die goede jeugdliteratuur vereist, om vervolgens te breken met de elegantie en de nodige achtergrond van een actueel verhaal of van welk populair genre dan ook. Gemak noemt meer een deugd dan de eenvoud waarmee alles wordt opgelost.
Verschillende onderscheidingen erkennen de knowhow van Casariego. Omdat we in Casariego die afdruk van het vak van het samenvoegen van woorden vinden als een behoefte om kanalen te vinden waar we kunnen fantaseren of verkennen, waar we die passie voor het leven, ervaringen, avonturen en hoop kunnen projecteren. Schrijver zijn lijkt "gemakkelijker" wanneer wat je wilt vertellen wordt overgebracht met dat gevoel van authenticiteit van de boodschap en precisie in de vorm.
Liefde is een van de hoofdthema's van de auteur, behandeld met dat evenwicht tussen echte romantiek, die van de negentiende-eeuwse traditie en de botsing met de harde realiteit, zowel conceptueel als fysiek. Iets als onze Andre Aciman. Want liefde is dat, de tegenstrijdigheid van niet eens weten hoe je het moet definiëren. Maar er is veel meer in Casariego, en de nieuwe paden wijzen op een verduistering van de plot die fascinerend klinkt.
Top 3 aanbevolen romans van Martín Casariego
Ik rook om te vergeten dat je drinkt
De ondeugden worden uiteindelijk, wanneer ze worden ingekapseld en hun remedie is verwijderd, een excuus dat op de anderen wordt geprojecteerd. De grote absurditeit van deze titel verklaart het perfect. Van dat idee tot vele andere absurditeiten, tot de vervreemding van onze vitale motieven bewogen door driften van liefde en dood, van verlangens en ambities ...
Eind jaren tachtig. Max Lomas, knap en sentimenteel, beschaafd en ongelovig, woont tussen Madrid en San Sebastián, waar hij als privé-lijfwacht werkt voor een leraar die wordt bedreigd door de terroristische groepering ETA. Terwijl Max in de hoofdstad verliefd wordt op Elsa Arroyo zodra hij haar ziet, begint in Baskenland zijn ambitieuze en temperamentvolle collega García zich af te vragen welke kant van de lijn tussen misdaad en wet moet worden geplaatst. En wat nog erger is, om ook interesse te hebben in Elsa...
Martín Casariego, een van de leidende namen in het hedendaagse Spaanse proza, begint met dit boek een originele zwarte serie boordevol literaire, cinematografische en muzikale referenties, een snelle reis van de riolen van politiek en bedrijfsleven naar de hoogste sferen van de samenleving. Met een sobere en precieze stijl, dialogen vol ironie en een intelligente humor die het onderscheidt van andere boeken in zijn genre, zal de eerste roman in de Max Lomas-serie die ik rook om te vergeten dat je drinkt, vanaf het eerste hoofdstuk de geneugten maken van alle fans van het genre.
Het spel gaat verder zonder mij
Een jeugdroman in de breedste zin van het woord. Een plot dat ons dichter bij de adolescentie brengt, bij de fysieke en psychologische transitie en dat zich verdiept in die chaos, die oerknal van het leven in transformatie dat na de explosie een nieuwe orde zoekt.
Ismael herinnert zich de tijd dat, toen hij dertien jaar oud was, zijn ouders Rai, een jongen die vijf jaar ouder was dan hij, inhuurden om hem privélessen te geven. Na een onproductieve eerste sessie sloten ze een pact: de student zou alleen studeren en de leraar zou praten over boeken, films, muziek, het leven ...
Hij zou haar ook vertellen over Samuel, een jonge man die zijn ex-vriendin per brief ontmoette, met de dreiging dat hij zelfmoord zou plegen als hij niet zou komen opdagen. Met dit uitgangspunt heeft Martín Casariego een initiatieroman geschreven, een roman over de overgang van adolescentie naar volwassenheid; over het gezin en de nieuwe omgangsvormen tussen jongeren; over de intensiteit van zo'n beslissende levensfase; over het gewicht van het bestaan en hoe het te verlichten.
Een verhaal dat wordt gekenmerkt door schaduwen, twijfels en geheimen, waarin de witte walvis waarvoor de verteller is gevlucht, jaren later onverwacht opduikt, alles verandert en hem ertoe aanzet opnieuw na te denken over wat er is gebeurd.
Hoe de vogels van de lucht houden
Hoezeer het cynisme, de slijtage en de ontgoocheling ook aanhouden, liefde is geen bijzaak of een zachtaardig refrein zonder grote betekenis. Liefde is de motor. En als andere, minder vriendelijke motivaties worden uitgeschakeld, nemen ze uiteindelijk de controle over.
Fernando leidt een eenzaam bestaan. Op de vlucht voor zijn vorige leven is hij verhuisd naar een klein appartement in de wijk Lavapiés. Verdwaald loopt hij door de straten met een camera en een bril van zijn onlangs overleden vader, op zoek naar hem in de gezichten van de mensen die hij portretteert.
Zijn omzwervingen leiden hem naar Irina, een jonge Litouwse die onlangs in Madrid is aangekomen. Vanaf dat moment, zonder de spookachtige puzzel van een dode man op te geven, zal hij zijn bestaan een wending zien nemen terwijl hij probeert een nog ingewikkelder puzzel te voltooien: die van de mysterieuze vrouw die hij zojuist heeft ontmoet. Op de achtergrond is er een donkere wereld, maar Fernando kan het licht dat zijn leven begint te verlichten niet verloochenen...
How Birds Love the Air is een zeer persoonlijke en intense reis naar het affectieve geheugen, evenals een opwindend lied naar artistieke creatie en de zoektocht naar ware liefde.
1 reactie op “De 3 beste boeken van Martín Casariego”